دعا به وقت پناه بردن به خدا:
بارخدایا به بریدنم از غیر و پیوستنم به تو خود را از هر شائبه خالص کردم،
و با تمام وجود به تو رو آوردم،
و از آن که نیازمند به عطاى توست روى گرداندم،
و درخواست خود را از طرف آن که از
فضل تو بى نیاز نیست گرداندم،
و دانستم که حاجت خواستن محتاج
از محتاج دیگر از سبک رائى و گمراهى عقل اوست.
خداوندا،
چه بسیار
مردم را دیده ام که از غیر تو عزت خواستند و خوار شدند،
و از غیر تو ثروت
طلبیدند و تهیدست گشتند،
و در طلب بلندى و مقام برآمدند و پست شدند،
پس انسان دوراندیش
به دیدن امثال ایشان بر راه درست رود و پندگیرى او مایه توفیق او شود،
و این انتخاب او را به راه
صواب رهنمون گردد.
پس اى مولاى من مرجع خواهش من تویى نه هیچ
مسئول دیگر،
و برآورنده نیازم تویى نه هیچ مطلوب الیه دیگر،
پیش از آنکه
کسى را بخوانم تو را مى خوانم و بس،
احدى در چشم انداز امید من با تو
شریک نیست،
و هیچ کس در دعاى من با تو همراه نیست،
و نداى من او و تو را با هم
در برنمى گیرد.
الهى،
تنها توراست وحدانیت و یگانگى،
و ملکه قدرت بى نیاز،
و فضیلت حول و قوّت،
و پایه والایى و رفعت،
و ماسواى تو
در تمام عمر خود نیازمند رحمت تو،
و در کار خویش عاجز و مغلوب،
و در امور
خود ناتوان است،
و حالاتى گوناگون،
و صفات ناپایا دارد،
پس تو بالاتر از آنى که همانند
و ضدى براى تو باشد،
و بزرگ تر از آن که همسان و همتا داشته باشى،
پس پاک و منزّهى،
معبودى جز تو نیست.