عنوان : تشريح اوضاع آينده ايران
نوع : مصاحبه
تاریخ شمسی : 22 مهر 1357
تاریخ قمری : 11 ذي القعده 1398
جلد : 4
متن :
[مقدمه خبرنگار:
آيت الله خميني : "نمي توان تا بينهايت سينه هاي عريان را جلو لوله تفنگ قرار داد. "
در فاصله نيم ساعت از شهر پاريس ، دنياي ديگري مستقر شده است . آيت الله خميني كه نامش نشانه اي از مخالفت با شاه است ، در محوطه كوچكي از حومه پاريس اقامت گزيده است . گشتيهاي ژاندارمري واتومبيلهاي مجهز به رادار و پليس شخصي ، نزديك بودن محل اقامت او را نشان مي دهد. دور منزل مي گرديم و جمعيتي پديدار مي شود، جمعيتي در حال احترام كه تشكيل شده اند از عده اي مذهبي وزحمتكشان و دانشجويان ايراني كه از آلمان ، تونس و انگلستان آمده اند. هنگام ورود، كفشها رادرمي آوريم ، مثل اينكه وارد يك مسجد بشويم . در يك اتاق كوچك ، آيت الله خميني روي يك تشك نشسته است . اطراف او كاغذها و مقداري كتاب پراكنده است . به هر حال ، آيت الله خميني ملبس به لباس خاكستري و عمامه سياه ، بدون اينكه صدايش را بلند كند با وقار با ما صحبت مي كند. ]
سئوال : [افكار عمومي درباره مبارزه رقباي رژيم كنوني ، از خود سئوال مي كنند، آيا اين جنبش مذهبي است كه مي خواهد به سنتهاي اسلامي باز گردد؟]
جواب : مخالفين رژيم ايران و قيام كنوني ، قرباني تبليغاتي هستند كه آنها را از طبيعت خودبيگانه مي سازد. ما وقتي از اسلام صحبت مي كنيم ، به معني پشت كردن به ترقي و پيشرفت نيست ، بلكه عكس آن صحيح است . به عقيده ما اساسا اسلام يك مذهب ترقيخواه است ، ولي ما دشمن رژيمهايي هستيم كه تحت عنوان تجددخواهي ، روش ديكتاتوري و ظلم را در پيش مي گيرند. اين رژيمها مانند رژيم شاه ايران ، پيشرفتهاي انجام شده را ازهدف اصلي خود منحرف مي كنند و آنها را از چشم مردان و زناني كه مي بايست از آنهااستفاده كنند، مي اندازند و هر مفهومي را از آنها ساقط مي نمايند، و قبل از هر چيز فكرمي كنيم كه فشار و اختناق ، وسيله پيشرفت نيست .
-[قيام كنوني در ايران با جنبشهاي چپ و چپ افراطي رابطه دارد يا نه ؟]
-ما هميشه از اتحاد با اين احزاب سر باز زده ايم ، ولي در واقع امروزه تمام مخالفين ايراني تحت لواي مذهب و به نام بيان درست و صحيح اسلام سازمان يافته و تظاهر مي كنند.دليل آن هم روشن است : گروههاي چپي يا كمونيست تقريبا از بين رفته اند.آنها نمي توانند در نهضت مردمي اي كه در جريان است هيچ وزنه اي داشته باشند، ولي طبيعتا براي گول زدن افكار عمومي بخصوص در خارج ايران ، رژيم سعي مي كند چنين تبليغ كند و به همه كساني كه عليه ديكتاتوري شاه مبارزه مي كنند، نسبت ماركسيستي بدهد.
-[ولي علي رغم مقاصدشان ماركسيستها از عنوان مذهب براي مبارزه عليه رژيم شاه استفاده مي كنند. آيامذهبيها كم كم به وسيله احزاب چپ افراطي عقب زده مي شوند، و اين احزاب ، سازماندهي اعتصابات و تظاهرات را در دست مي گيرند و آن را در جهتي كه مي خواهند هدايت مي كنند؟]
-به تظاهرات بزرگ اخير نگاه كنيد. افراد مذهبي يك ميليون نفر را به حركت درآوردند ودر تمام موارد و در همه جا شعار مذهب را مي دادند، همان مذهبي كه همواره آنها رامتشكل كرده و سازمان مي داد و حتي يك بار هم شعارهاي چپ و افراطي ديده و شنيده نشد.
-[در مراحل اوليه ، مبارزه عليه رژيم شاه ، صورت نسبتا مسالمت آميز اعتصاب و تظاهرات داشته است . . . و عليه ارتش و پليس نه اسلحه و نه سنگربندي وجود داشته است . آيا شما فكر مي كنيد هنوززمان آن است و آيا طور ديگري نمي شود عمل كرد و مثلا به مبارزه مسلحانه رو آورد؟]
-حتي پس از روز جمعه در تهران كه آنهمه كشتار به جاي گذاشت ، (1) ما همان شكل مبارزه را حفظ كرديم . همان طور كه دنيا مي داند، پيام ما به وسيله سركوبي كه با آن برخورد كرد درهم شكسته نشده است و اين قيام با همان روش ادامه دارد. ولي از منپرسيده اند، آيا وقت تغيير روش و روي آوردن به مبارزه مسلحانه براي جواب دادن به كاربرد ارتش توسط ديكتاتوري نرسيده است ؟ من گفته ام نه . مع ذلك امروز من در اين باره از خود سئوال مي كنم كه نمي توان تا بينهايت ، سينه هاي عريان را جلوي لوله تفنگ قرار داد. تاكنون من رهنمودهاي خود را مبني بر مسالمت آميز بودن ، عملمان راتغيير نداده ايم ، ولي شايد مجبور شوم اين كار را بكنم .
-[در واقع ، عمل شما داراي چه جهتي است و چه رژيمي را مي خواهيد جانشين رژيم شاه كنيد؟]
-بدون چون و چرا حفظ رژيم شاه غيرقابل قبول است . ما پيوسته با آن مخالف بوده ايم .سرنگوني ، آن هدف غيرقابل تغيير مبارزه ماست . به علاوه اين شكل حقوقي رژيم نيست كه اهميت دارد، بلكه محتواي آن مهم است . طبيعتا مي توان يك جمهوري اسلامي را درنظر گرفت ولي اين موضوع بدين خاطر است كه فكر مي كنيم برداشت اصيل اسلام ، ما رابه ترقي جامعه اي كه سرشار از استعدادها و قواي انساني و عدالت اجتماعي است ،راهنمايي مي كند. قبل از هر چيز ما به محتواي اجتماعي رژيم سياسي آينده دل بسته ايم .
-[ولي رژيمي كه شما مي خواهيد، آيا دموكراتيك است ؟ مثلا آيا شما موافق آزادي مطبوعات و سيستم چند حزبي و آزادي احزاب و سنديكاها هستيد؟]
-ما موافق رژيم آزاديهاي كامل هستيم . بايد حدود رژيم آينده ايران ، همان گونه كه براي كليه دولتهاي متكي به مردم مطرح است ، منافع مجموع جامعه را دربرگيرد و همچنين بايد به شئون جامعه ايراني مقيد بوده باشد، زيرا عرضه يك جامعه غير محدود، دستبردبه شرف مردان و زنان آن مي باشد.
-[آيا در جمهوري اسلامي براي اقليتهاي مذهبي در ايران كه بسيار زيادند جايي هست ؟]
-رژيم شاه ، با اقليتهاي مذهبي رفتاري بهتر از رفتار با مسلمانان ندارد. ما طبيعتا نسبت به عقايد مذهبي ديگران ، بيشترين احترام را پس از سرنگوني ديكتاتوري و استقرار يك رژيم آزاد مي گذاريم ، شرايط حيات براي اكثريت مسلمان و اقليتهاي مذهبي بسيارخوب خواهد شد.
-[حتما رژيم كنوني به دفاع از خويش ادامه خواهد داد. اين رژيم بر چه تكيه خواهد كرد؟ چه كساني ازآن پشتيباني مي كنند و چه چيزي به وي مي تواند امكان دهد مخالفين را درهم بكوبد؟]
-در درون كشور هيچ نيرويي براي حمايت از ديكتاتوري شاه نيست . كافي است نگاهي به آنچه در كشور مي گذرد بيندازيم ، تا متوجه اين امر شويم . و اين كار ساده اي است . درخارج ، ايالات متحده بخصوص از رژيم شاه حمايت مي كند. اگر آنها دست از حمايت او بردارند، رژيم شاه بلافاصله فرو خواهد ريخت .
-[علي رغم همه اينها، شاه مي تواند روي ارتش و بر يك رژيم زور حساب كند، اين احتمالي اساسي است . ]
-در مورد ارتش آنچه اساسي است ساخت آن است كه با رهبري و سلسله مراتبش مشخص مي شود، و تاكنون ارتش تحت رهبري اي است كه در واقع امريكايي است . اين ارتش حتي در كادرهاي بالا توسط مستشاران و تكنيسينهاي امريكايي اداره و تربيت شده است ، ولي در ميان افسران و سربازان تاكنون نشانه هاي بارزي از بيداري در برابرمبارزات مردمي ديده شده است . فراموش نكنيد كه اينها قبل از هر چيز ايراني هستند و به هنگام زد و خورد، روياروي آنان ، ايراني هاي ديگري قرار دارند. در مواردي ديده شده است كه تظاهركنندگان به جاي آنكه به سوي سربازان سنگ پرتاب كنند، گل هديه كردند و بسياري از سربازان را ديده اند كه پس از آنكه به آنان گل هديه شده ، گريسته اندو در چند مورد سربازان پس از تيراندازي به سوي تظاهركنندگان خودكشي كرده اند. تاوقتي كه ارتش ايران زير چتر امريكا قرار گرفته است ، همواره اين وضعيت غم انگيز وتراژدي ادامه خواهد يافت .
پانویس :
1- كشتار روز 17 شهريور 57 در ميدان ژاله "شهدا" تهران .
بزرگتر کوچکتر