عنوان : مشاركت در سازندگي - حضور خداوند در همه جا
نوع : سخنراني
تاریخ شمسی : 1358 ه . ش .
تاریخ قمری : 1399 ه . ش .
مکان : تهران ، بيمارستان قلب
جلد : 8
متن :
بسم الله الرحمن الرحيم
رسالت آحاد ملت براي سازندگي
امروز ما هر كداممان كه خدمت بكنيم ، خاطر جمع هستيم كه خدمت به كشورخودمان است ؛ ديگران از آن استفاده نمي كنند؛ خودمان استفاده مي كنيم . در رژيم سابق وضع ، يك وضعي بود كه براي هيچ يك از قشرها - جز آنهايي كه استفاده از رژيم مي كردند - يك اطمينان خاطري نبود، كه حالا من اين كار را مي كنم كجا حساب مي شود.امروز هر كاري شما بكنيد پيش خدا حساب مي شود؛ حساب را با خدا باز كنيد. و چون شغل شما هم يك شغلي است كه تماس مستقيم با يك دسته از مستضعفيني كه احتياج به خدمت دارند، هست - از اين جهت - يك موقعيت حساسي داريد، كه خدمت بكنيد.بسيار ارزش دارد، و اگر خداي نخواسته كوتاهي بكنيد، از آن طرفه است . ما همه الان موظفيم كه يك كشوري ، كه همه چيزش را از دست داده و از بين برده اند، خودمان مشغول ساختش بشويم ؛ و الحمدلله يك همچو احساسي در همه قشرها - تقريبا - شده است . الان مي بينيم كه از جمعيت پزشكان ، از جمعيت - عرض مي كنم كه - محصلين ،دكترها، جمعيتهايي هستند كه اينها داوطلبند براي خدمت كردن ؛ و اين احساس يك مسئوليتي است در همه قشرها، كه انسان اميدوار مي شود به اين احساس . و وقتي كه ببيندكه همه قشرها مي خواهند براي كشور خودشان ، كه كشور اسلامي است خدمت بكنند- ان شاءالله وقتي دسته جمعي باشد - كار پيش مي رود. نبايد هر قشري بنشيند و نگاه كند كه ديگران چه مي كنند. هر قشري بايد خودش در آن محلي كه هست انجام وظيفه اش راصادقانه كند و خدا را حاضر ببيند.
عالم ، محضر خداست
خداي تبارك و تعالي حاضر است همه جا. اينجا كه ما الان نشسته ايم ، محضرخداست ؛ ما در محضر خدا داريم صحبت مي كنيم ، شما در محضر خدا مشغول طبابت هستيد. مشغول خدمت هستيد. اگر اين نظر را تقويت كنيد، كه ببينيد محضر خداست ،بالاي سر مريض وقتي كه مي رويد، ببينيد كه اين مريض از خداست و اينجا محضرخداست ، در حضور خدا شما داريد طبابت مي كنيد، در حضور خدا داريد خدمت مي كنيد. اگر اين احساس براي انسان پيدا بشود، ادراك اين مطلب را بكند، وجدانش اينطور باشد كه هميشه - در همه حركات و سكنات - ما در محضر هستيم و حاضر است خداي تبارك و تعالي ، انسان تعديل مي كند كارهايش را. اينكه انسان پايش را خطامي گذارد و اشتباهاتي مي كند يا معاصي ، خداي نخواسته ، از او صادر مي شود، براي اينكه غفلت از اين معاني دارد. اگر انسان در محضر يك . . . شخصي كه در نظرش محترم است باشد، در حضور او كاري كه خلاف رضاي اوست نمي كند. اگر شما دو تا برادرباشيد، در حضور برادر، يك كاري كه به ضرر برادر است نمي كنيد. اگر ما بفهميم كه درحضور خدا هستيم ، همه حركات و سكنات ما تحت نظر او و در حضور اوست ، درحضور او انسان خطا نمي كند. حقيقت عصمت انبيا هم همين است . عصمت انبيا اينطورنيست كه يك كسي به زور گردنشان گذاشته باشد كه معصيت نكنيد؛ آنها وجدان اين معنارا كرده اند كه محضر خداست ؛ اين معنا را يافته اند. ماها صحبتش را مي كنيم ، آنها يافته اندكه اينجا محضر خداست . وقتي كسي يافت اين معنا را، و مشاهده كرد محضر را، مخالفت نمي كند؛ ديگر ممكن نيست برايش مخالفت . انسان در محضر يك كسي كه پيشش بزرگ است بخواهد كه يك كاري بكند كه به او بربخورد، يا معصيتي بكند كه برخلاف نظر اوست ، در محضرش نمي كند. ما بايد اين احساس را داشته باشيم ؛ به حسب برهان .يك برهان عقلي است كه همه جا خدا حاضر است ؛ لكن برهان عقلي فايده ندارد؛ بايداحساس نفساني قلب انسان آگاه باشد؛ بايد قلب انسان آگاه باشد كه ما هر كاري بكنيم درمحضر او دارد واقع مي شود. اگر اينطور باشد، همه ، كارهاي خودشان را خوب انجام مي دهند.
وظيفه درستكاري
شمايي كه سر و كارتان با يك عده اي اشخاص هست كه محتاج به اين هستند كه رسيدگي بشوند، و اگر چنانچه رسيدگي درست نشوند قلوب آنها جريحه دار مي شود،اين احساس را بايد بكنيد كه اين بنده خدايي است كه حاضر است اينجا؛ و آزردگي قلب و روح هم اسباب اين مي شود كه خداي تبارك و تعالي ناراضي باشد از ما، اگر اين احساس باشد، كارها را انسان خوب انجام مي دهد. و ما الان مكلفيم كه مملكتمان - كه آشفته شده است و دارد هي از اطراف ، باز آنها دست از آن برنمي دارند - هر كداممان درهر جا كه هستيم آن كاري كه محول به ماست - آن كار را - خوب انجام بدهيم ؛ و اگرچنانچه هر كسي اين احساس را بكند، آن كسي كه بالاي سر مريض است ، طبيب است كار را خوب انجام بدهد، خوب معاينه كند، دقت كند؛ فرق نگذارد مابين يك نفر آدمي كه مثلا فقير است ، با يك آدمي كه غني است ؛ فقير را بيشتر به آن عنايت كند؛ براي اينكه فقير براي آن احساس فقري كه مي كند بيشتر(1) احتياج دارد به اينكه نوازش بشود. آن كسي هم كه مي خواهد - فرض كنيد كه - آمپول بزند، باز ببيند كه اينطوري است كه بايدخدمت بكند، خدمتي محول است به او، آن را بايد خوب انجام بدهد. حقوق مي گيردبراي خدمتي ؛ اگر خوب انجام ندهد حقوقش حرام است ؛ و هكذا همه ما، همه شما، همه ملت و من . اميدوارم كه اين احساس و حس معاونت كه پيدا شده است در همه قشرها، مارا زود جلو ببرد؛ و الحمدلله دارد هم با خوبي جلو مي رود. و مطمئنيم كه ان شاءالله اين توطئه ها هم تاثيري ندارد، و ملت وقتي يك مطلبي را خواست ، خواست همه ملت باشد،هيچ قدرتي تحميل به او نمي تواند بكند. و من دعاگوي همه قشرها و شما آقايان هستم ؛ وخدمتگزار هم هستم به همه تان .
پانویس :
بزرگتر کوچکتر