در پی فشار طاقت فرسای مشرکان قریش بر مسلمانان، پیامبر اکرم(ص) به تعدادی از پیروانِ خود دستور دادند به سرزمین حبشه مهاجرت کنند.
جمعی از مسلمانان که 11 مرد و 4 زن بودند به سرپرستی "عُثمان بن مظعون" به حبشه هجرت کردند و زمینه‌ساز مهاجرت بعدی مسلمانان به سرپرستی "جعفر بن ابیطالب(ع)" شدند.
این هجرت سرآغاز نفوذ و گسترش دین اسلام در بیرون از شبه جزیره عربستان و قاره آفریقا بود.