سفر تبلیغی پیامبر اعظم(ص) به شهر طائف در نزدیکی مکه در حالی صورت گرفت که به تازگی ابوطالب، یاور و حامی بزرگ آن حضرت، وفات یافته و به همین دلیل، مشرکان قریش بر آزار و اذیت خود علیه پیامبر، افزوده بودند.
بنابراین اگر اهالی طائف به اسلام می‌گرویدند، این شهر پایگاه و محل امنی برای مسلمانان تحت ستم مکه می‌شد.
اما سران قبیله ثقیف در طائف، نه تنها به خدای یکتا و رسالت حضرت محمد(ص) ایمان نیاوردند، بلکه به تحریک آن‌ها، برخی مردم نادان، پیامبر اکرم(ص) را مورد آزار و اذیت قرار دادند و ایشان را مجروح کردند.
در پایان این سفر، عداس غلام یکی از سران طائف که آئین مسیحی بود، از پیامبر(ص) پذیرائی کرد و به ایشان ایمان آورد.
مدت توقف آن حضرت در طائف را برخی ده روز و برخی یک ماه ذکر کرده‌اند.