دو روز پس از تصرف منطقه سوقالجیشی "فاو" در جنوب عراق در جریان عملیات والفجر 8، به درخواست عراق و هفت عضو اتحادیه عرب، جلسه شورای امنیت سازمان ملل تشکیل شد.
این شورا در جلسه 5 اسفند 1364، قطعنامه 582 را تصویب کرد.
در این قطعنامه، شورا با یادآوری شش سال درگیری، با ابراز نگرانی نسبت به طولانی شدن جنگ و تعهد اعضای سازمان ملل به حل و فصل صلحآمیز اختلافات، از کاربرد گازهای خفه کننده و مسموم در جنگها ابراز نگرانی شده و ضمنی و تاکید بر غیرقابل قبول بودن کسب اراضی از راه زور از اقدامات اولیهای که سبب بروز و ادامه منازعه شده بود، ابراز تاسف گردید.
این قطعنامه همچنین از تشدید حملات به مناطق غیرنظامی، حمله به کشتیهای بیطرف و استفاده از سلاحهای شیمیایی اظهار تاسف شده و خواهان آتشبس گردید.
بدیهی بود که صدور قطعنامه 582 از نتایج سیاسی فتح فاو و پیروزی عملیات والفجر8 بود.
چرا که بازهم معرفی متجاوز، به صورت مبهم در آن مورد اشاره قرار گرفت.
ایران، در پی صدور این قطعنامه اعلام داشت آن قسمت از قطعنامه که به کلّ جنگ و خاتمه خصومتها مربوط میشود، ناقص، بیاعتبار و غیرقابل اجراست و عراق نیز اعلام کرد اگر ایران این قطعنامه را رسماً و بدون شرط بپذیرد، عراق نیز آن را اجرا خواهد کرد.
به این ترتیب این قطعنامه نیز به سرنوشت مشابه قطعنامههای قبلی دچار شد.