23 دسامبر
سقوط جده و پایان حکومت خاندان هاشمی (1925م)
در اواخر دوره عثمانی، انگلیسی‌ها تضعیف و تجزیه کشور عثمانی را لازمه دست‌اندازی خود به سرزمین‌های عربی می‌دانستند.
به همین منظور با تحریک خاندان‌های ذی‌نفوذ، آنها را به استقلال‌طلبی تشویق کردند.
یکی از این خاندان‌ها، خاندان هاشمی بود که در عراق، حجاز و اردن صاحب نفوذ بود.
اما پس از فروپاشی عثمانی، انگلیسی‌ها، همین خاندان‌ها، را نیز به جان هم انداختند تا نفوذ خود را در منطقه بیشتر کنند.
در اوائل قرن بیستم، عبدالعزیز ابن عبدالرحمان ابن سعود به عنوان رئیس یکی از قبایل حجاز فتوحات خود را در عربستان آغاز کرد و در سال 1906م با تصرف ریاض، خود را حاکم نجد نامید.
حاکمان عثمانی برای جلب رضایت وی، ناحیه شیعه‌نشین احساء در شرق عربستان را هم به وی واگذار کردند.
اما عبدالعزیز به این نواحی اکتفا نکرد و کوشید حجاز را نیز اشغال کند.
در همین سالها با تحرکات ترک‌های جوان، خلافت عثمانی سقوط کرد و بحران فکری مذهبی عظیمی در میان اهل سنت پدید آمد.
در سال 1924م شریف حسین (امیر حجاز) که از خاندان هاشمی بود و جده، مکه، مدینه و طائف را در تصرف داشت، خود را «خلیفه» نامید تا با تمسک به این عنوان موقعیت خود را در جهان عرب تحکیم کند اما عبدالعزیز وی را غاصب عنوان خلافت عنوان کرده و با این بهانه به حجاز لشکر کشی کرد.
وی برای تقویت موقعیت خود از حمایت علمای وهابی و مشاوره چند انگلیسی بهره‌مند بود و توانست در 23 دسامبر 1925م، با تصرف جده، خاندانِ هاشمی را به تسلیم وا دارد.
با سقوط جده، سرتاسر عرسبتان جزء قلمرو آل سعود شد.
عبدالعزیز در 8 ژانویه 1926م خود را امیر حجاز نامید.
سپس در 18 سپتامبر 1932 تاسیس کشور پادشاهی عربستان سعودی را اعلام کرد.
گفتنی است هم‌اکنون از شاخه‌های خاندان هاشمی، عبدالله بن حسین، در اردن سلطنت می‌کند.