2- رحلت آیت‌الله "سیدابوالحسن اصفهانی" (1325 ش)
آیت‌اللَّه سیدابوالحسن موسوی اصفهانی زعیم بزرگ شیعه، جزو مجتهدانی بود که از سوی علما و مراجع و براساس اصل طراز متمم قانون اساسی مشروطیت، به عنوان ناظر بر مصوبات مجلس شورای ملی انتخاب شد.
این عالم بزرگوار، اصلا از سادات موسوی بهبهان بود که در سال 1247ش (1284 ق) در لنجان اصفهان به دنیا آمد.
وی پس از تحصیلات مقدماتی در اصفهان، عازم نجف شد و از محضر میرزا حبیب اللّه رشتی و آخوند خراسانی بهره برد.
این بزرگوران، در دوره دوم مجلس شورای ملی، آیت‌اللّه سید ابوالحسن اصفهانی را به عنوان یکی از پنج عالم طراز اول به مجلس اعزام کردند.
وی هنگامی که انحراف مشروطه را مشاهده کرد از اصلاح مصوبات مجلس ناامید شد و از این مسئولیت استعفا کرد و به نجف بازگشت.
این عالم بزرگوار در جریان حملات وهابی‌ها به عراق، به همراه بسیاری از علما، در مقابل تجاوز آنان مقاومت کرد.
همچنین در جریان مبارزه مردم عراق علیه انگلیسی‌ها نقش بارزی ایفا کرد.
پس از رحلت آخوند خراسانی و میرزا محمد تقی شیرازی، ایشان به همراه میرزا محمدحسین نایینی، عهده‌دار مرجعیت شیعه شد و با ارتحال میرزای نایینی و حاج شیخ‌عبدالکریم حائری یزدی در سال 1315ش، زعامت و مرجعیت شیعه به صورت تمام به وی محول شد.
ایشان در طول سالیان دراز، شاگردان فرهیخته‌ای پرورش داد.
وسیلهُ النجاه، ذریعَه الحیاه و ذخیره الصالحین از جمله آثار ایشان است.
آن بزرگوار در 13 آبان 1325 ش برابر با 9 ذی‌حجه 1365 ق در 88 سالگی در کاظمین رحلت نمود و در جوار استادش، آخوند خراسانی، در نجف به خاک سپرده شد.