15 ربیع الاول
سریه حمزة بن عبدالمطلب (ع)(2 ق)
پیامبر اکرم )ص( پس از استقرار در مدینه منوره و تشکیل حکومت اسلامی، بر آن شد که دین اسلام را در سایر نقاط عربستان گسترش دهد و عربهای شهرنشین، روستانشین و بیابانگرد را با این پدیده رهایی بخش آشنا گرداند.
ولی وجود طایفه بزرگ قریش و متعصبان مقیم مکه و دشمنیهای آشکار و پنهان آنان بر ضد پیامبر(ص) و مسلمانان مهاجر و انصار، هرگونه فعالیتهای تبلیغی پیامبر اکرم )ص( را با مشکلات فراوان روبرو میکرد.
پیامبر(ص) در برابر دشمنیهای آنان، اقدام به رزمایشهای نظامی و قدرتی نمود.
آن حضرت، برای نخستین بار، عموی خود، "حمزة بن عبدالمطلب (ع) " را در رأس سی نفر از رزمندگان اسلام به سوی ساحل دریای سرخ، محل عبور کاروان بازرگانی قریش اعزام کرد.
رزمندگان مسلمان در دو دسته 15 نفری، که دستهای به مهاجران و دستهای دیگر به انصار مدینه تعلق داشت، تنظیم یافته بودند.
آنان به ساحل دریا رسیده و در آن جا با سیصد تن از بازرگانان مکه، به سرپرستی "ابوجهل" که از شام به مکه بر میگشتند، روبرو شدند.
مسلمانان آماده نبرد با کفار قریش شده و قصد مصادره داراییهای آنان را نمودند.
ولی یکی از سرشناسان عرب، به نام "مَجدی بن عمرو" که هم با مسلمانان و هم با قریش هم پیمان بود، پا در میانی کرد و با تلاشهای فراوان خویش، از وقوع نبرد میان دو طرف جلوگیری کرد و هرکدام از آن دو گروه را به سوی شهرشان هدایت نمود.
بدین جهت، ابوجهل و بازرگانان قریش، به سوی مکه و حمزة بن عبدالمطلب)ع( و سایر رزمندگان مسلمان عازم مدینه گردیدند و پیامبر اسلام)ص( از این ماجرا آگاه نمودند و پیامبر )ص( از کردار آنان اظهار خرسندی فرمود.