10 ذی القعده
درگذشت احمد بن طولون در مصر (270 ق)
ابوالعباس، احمد بن طولون در عصر معتز بالله عباسی [سیزدهمین خلیفه عباسیان] به استانداری مصر منصوب گردید.
وی، که با پشت کار و همت خویش به این مقام رسیده بود، تنها به حکومت مصر بسنده نکرد و به اطراف آن نیز طمع ورزید و در صدد تصرف آن ها برآمد.
او پس از مدتی منطقه شام، انطاکیه و سرحدات روم شرقی را به سیطره خویش درآورد و همزمان بر بخش هایی از شمال افریقا و بخش هایی از جنوب غربی آسیا، زمامداری می کرد.
احمد بن طولون، فردی بی باک و دلیر و در شمشیرکشی و ریختن خون انسانها بی مبالات بود.
گفته شد، تنها کسانی که به دستور وی اعدام و یا در زندان های وی کشته شدند، تعدادشان به هیجده هزار تن می رسید.
ولی از آن هایی که در جنگ او [اعم از مخالفان و سپاهیانش] جان باختند، آماری در دست نیست.
درباره خصوصیات اخلاقی وی گفته شد، که دوستدار عالمان و دارای سفره ای گسترده بود، که عام و خاص در آن حاضر شده و غذا می خوردند و در هر ماه، هزار دینار صدقه می داد و مسجد بزرگی در مصر، بنیان نهاد، که هم اکنون بنام "جامع احمد بن طولون" شهرت دارد.
سرانجام در دهم ذی قعده سال 270 هجری قمری در مصر وفات یافت.
(1) فرزندش عباس بن احمد طولون نیز، دوازده روز، پس از پدرش وفات یافت.
(2)
شایان ذکر است که احمد بن طولون در کشتن علویان مبارز نیز تردیدی به خود راه نمی داد و یک بار، احمد بن محمد بن عبدالله، از نوادگان امام حسن مجتبی(ع)(3) و بار دیگر، احمد بن عبدالله بن ابراهیم طباطبا، از نوادگان دیگر آن حضرت را(4) در مصر به شهادت رسانید.
1- الکُنی و الألقاب [شیخ عباس قمی]، ج1، ص 343؛ الذریعه [شیخ آقا بزرگ طهرانی]، ج12، ص 279
2- محاضرة الأبرار [محیی الدین ابن عربی]، ج1، ص 110
3- مقاتل الطالبیین [ابوالفرج اصفهانی]، ص 440
4- عمدة الطالب فی أنساب آل ابیطالب [ابن عنبه]، ص 172