1 ذی القعده
وفات محمد بن علی بن عبدالله، پایه گذار جنبش عباسیان (126 ق)
محمد بن علی بن عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب، در اوایل قرن دوم هجری به همراه بسیاری از علویان و هاشمیان مخالف حکومت بنی امیه، جنبشی بر ضد امویان حاکم، با عنوان "الرّضا من آل محمد(ص)" را پایه گذاری و رهبریت شاخه عباسیان را بر عهده گرفت.
وی در آن روزگار در "حمیه" و یا در "کرار"، از مناطق کوهستانی شام زندگی می کرد و داعیان و نمایندگان خویش را به طور پنهانی به سراسر مناطق اسلامی گسیل می داشت و از طریق آنان، مردم را به قیام و جنبشی عظیم بر ضد امویان فرا می خواند.
ولی عمرش کفاف نکرد و پیش از قیام سراسری مردم، در همان مکان وفات یافت و به هنگام درگذشت، پسرش ابراهیم را جانشین خود نمود.
از آن پس، ابراهیم بن محمد، معروف به "امام" رهبریت قیام عباسیان را به دست گرفت و آن را بسیار گسترده کرد ولی او نیز، به هدف هایش دست نیافت.
زیرا از سوی مأموران مروان حمار (آخرین خلیفه امویان) دستگیر و پس از مدتی در زندان کشته شد.
اما سایر فرزندان و خاندان محمد بن علی، بنا به توصیه ابراهیم بن محمد، موفق شدند از شام به سوی کوفه هجرت نمایند و در آن جا، نخستین حکومت عباسیان را با سرنگونی بنی امیه، پایه گذاری کنند.
نخستین خلیفه عباسیان، عبدالله معروف به ابوالعباس سفاح، فرزند محمد بن علی بود و پس از سفاح، برادرش منصور بن محمد بن علی، معروف به منصور دوانقی به خلافت رسید و از آن پس، خلافت عباسیان، در جامعه اسلامی ریشه دوانید و ماندگار شد.
(1)
درگذشت محمد بن علی، مصادف بود با نخستین روز ذی قعده سال 126 قمری.
(2)
1- نک: تاریخ الطبری، ج7، ص 412؛ تاریخ الیعقوبی، ج2، ص 344؛ تاریخ دمشق (ابن عساکر عسقلانی)، ج2، ص 203
2- وقایع الأیام (شیخ عباس قمی)، ص 85