3 فوریه
انتفاضه شیعیان عراق علیه رژیم بعثی (1991م)
پس از شکست سنگین ارتش بعث عراق در تهاجم نیروهای نظامی ائتلاف غرب به رهبری امریکا در جریان جنگ کویت و تحریم هرگونه پرواز در عراق توسط شورای امنیت، مردم مسلمان عراق موقعیت را غنیمت شمرده و با استفاده از ضعف دولت بعث، در نواحی وسیعی از شمال تا جنوب این کشور، علیه رژیم صدام قیام کردند.
درجریان این انقلاب که به دلیل تقارن آن با ایام ماه مبارک شعبان 1411ق به «انتفاضه شعبانیه» مشهور گردید، کنترل بخش اعظم کشور به دست نیروهای مردمی افتاد و از 18 استان عراق، 14 استان، از دست حکومت بعث خارج شد.
در این مدت که حدود یک ماه به طول انجامید، مردم تحت نظر مراجع تقلید و حوزههای علمیه بر امور نظارت داشتند و مناطق را اداره میکردند.
در این هنگام، امریکا و متحدانش متوجه شدند که ناخواسته، زمینههای ایجاد حکومتی مردمی و اسلامی در عراق پا گرفته و چیزی به سقوط حزب بعث نمانده است.
در این حال که تمامی فرودگاهها و نقاط حساس نظامی و پادگانهای عراق در اختیار و زیر نظر متجاوزان غربی قرار داشت و اجازه هیچ حرکت هوایی داده نمیشد، شرایط ناگهان تغییر کرد و با اشاره امریکا، ارتش بعثی عراق، سرکوب بدون محدودیت را سرلوحه کار قرار داد.
مزدوران حزب بعث عراق برای قلع و قمع انقلابیون، حتی از به کارگیری سلاحهای شیمیایی و بمبهای خوشهای و آتشزا علیه ملت خویش نیز دریغ نکردند.
در این کشتار که هیچ گاه از سوی دیکتاتورترین و خون آشامترین رژیمهای یک قرن اخیر نیز صورت نپذیرفته بود، صدها هزار نفر به صورت دسته جمعی قتل عام و در گورهای چند صد نفری به طور ناشناس دفن شدند.
دامنه این جنایات به حدی رسید که صدام، محو مراکز قیام از جمله کربلا و به ویژه نجف اشرف از نقشه جغرافیای عراق را در سر میپروراند.
از این رو از هرگونه اهانت و جسارت به ساحت مقدس حرمهای ائمه بزرگوار در این شهرها، کوتاهی نمیکرد.
صاحبنظران معتقدند که در این چند روز، حدود 300 تا 500 هزار نفر توسط رژیم بعثی به شهادت رسیدند.
بدین ترتیب این قیام مقدس به دلیل ضعف بنیه دفاعی مردم و عدم وجود رهبری واحد و هماهنگ، سرکوب وحشیانه و بدون حد ارتش خونخوار صدام، سکوت مجامع بینالمللی و کمک امریکا به صدام، پس از یک ماه به شکست انجامید و برگ ننگین دیگری برتاریخ سراسر جنایت و سیاه رژیم بعث و حامیان جهانخوار آن افزوده گشت.
با این حال، امریکا هنگامی که صدام را خطری برای منافع خود احساس کرد، در یورشی وحشیانه، با حمله به عراق در 20 مارس 2003م، موجبات سقوط وی را در 9 آوریل آن سال فراهم آورد و دور جدیدی از تجاوز و اشغال در این کشور آغاز شد.