4- رحلت میرزا ابوالحسن شعرانی (1352 ش)
علامه میرزا ابوالحسن شعرانی در سال 1281ش (1320 ق) در تهران به دنیا آمد.
وی پس از فراگیری مقدمات، به کسب معانی، بیان، فقه، اصول، منطق، کلام، حکمت، ریاضیات و طب پرداخت و از اساتیدی همچون میرزا محمود قمی، محمدرضا صهبای قمشه‌ای، میرزا طاهر تنکابنی و میرزا علی اکبر یزدی استفاده برد.
وی در 26 سالگی به نجف هجرت کرد و نزد سیدابوتراب خوانساری کسب فیض کرد.
آیت‌اللَّه شعرانی به وطن بازگشت و در منزل خویش به تدریس پرداخت.
حضرات آیات میرزا هاشم‌آملی، جوادی آملی، حسن‌زاده آملی، احمدی فقیه یزدی و سید جلال الدین محدث ارموی از شاگردان وی بودند.
تعلیقات بر تفسیر ابوالفتوح رازی، و تفسیر مجمع‌البیان طبرسی، راه سعادت در اثبات خدا و بحث نبوت و ولایت و معاد از آثار این عالم ربانی است.
وی به زبان عربی، فرانسه و عبری تسلط داشت و غیر از علوم و معارف دینی در ریاضیات، هیئت، نجوم، زیج و… ماهر بود.
این فقیه بزرگوار در 12 آبان 1352 ش برابر با 8 شوال 1393 ق بر اثر کسالت قلبی در 71 سالگی در بیمارستانی در آلمان بدرود حیات گفت و پس از تشییعی باشکوه در حرم عبدالعظیم(ع) به خاک سپرده شد.