3 محرم الحرام
ورود سپاه عمر بن سعد با 4000 نفر به کربلا (61 ق)
عمر بن سعد بن ابی وقاص، که از معاریف کوفه و از هواداران بنی امیه بود، پیش از ماجرای خونین کربلا، حکم ولایت "ری" ] شامل منطقه ری و بخش اعظمی از مناطق مرکزی و شمالی ایران[ را از عبیدالله بن زیاد، عامل یزید بن معاویه در کوفه و بصره گرفته بود.
ولی هنوز به این أمر اقدام نکرده بود، که مخالفت امام حسین(ع) با یزید و حرکت وی به سوی کوفه پیش آمد کرد و همگان را به طریقی درگیر ماجرا نمود.
عبیدالله بن زیاد که از توانایی های عمر بن سعد در مبارزات و جنگ ها با خبر بود و وی را در میان هواداران بنی امیه، مناسب نبرد با امام حسین(ع) می دید، به وی پیشنهاد فرماندهی سپاه رزمی خویش بر ضد امام حسین(ع) را داد و تنفیذ حکومت ری را مشروط به پایان بخشیدن ماجرای قیام امام حسین(ع) نمود.
عمر بن سعد در آغاز برای پذیرش این أمر مهم، از خود تردید و دو دلی نشان داد، ولی در برابر تطمیع های شیطانی عبیدالله تسلیم و پیشنهادش را پذیرفت و فرماندهی سپاه یزید بن معاویه بر ضد امام حسین(ع) را بر عهده گرفت.
وی، برای این منظور در رأس یک سپاه چهار هزار نفری از کوفه خارج شد و در سوّم محرم سال 61 قمری، یک روز پس از ورود امام حسین(ع) به کربلا، وارد این سرزمین شد و از آن پس سپاه یک هزار نفری حرّ بن یزید نیز به او پیوست و در تحت فرماندهی وی قرار گرفت.
(1)
1- نک: بحار الأنوار (علامه مجلسی)، ج 44، ص 384؛ مقاتل الطالبیین (ابوالفرج اصفهانی)، ص 74؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج1، ص 333؛ الفتوح (ابن اعثم کوفی)، ص 885