نهج البلاغه - نامه : 15 - راز و نیاز با خدا

15-  و من دعاء له ( علیه السلام ) کان ( علیه السلام ) یقول إذا لقی العدو محاربا :
اللَّهُمَّ إِلَیْکَ أَفْضَتِ الْقُلُوبُ وَ مُدَّتِ الْأَعْنَاقُ وَ شَخَصَتِ الْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ الْأَقْدَامُ وَ أُنْضِیَتِ الْأَبْدَانُ اللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ مَکْنُونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَرَاجِلُ الْأَضْغَانِ اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ غَیْبَةَ نَبِیِّنَا وَ کَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا رَبَّنَا افْتَحْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَیْرُ الْفاتِحِینَ .

دعایی است از آن حضرت (علیه السلام):

 این دعا را آن حضرت موقعی که با دشمن برای جنگ رویاروی می گشت، می خواند.

خداوندا، دل ها به سوی تو رهسپار و گردن ها به طرف تو کشیده شده و دیده ها به بارگاهت خیره گشته و قدم ها در راه تو برداشته شده و بدن ها برای تو لاغر گشته ست. خداوندا، عداوت پنهانی آشکار و دیگهای کینه توزیها جوشیدن گرفته است. خداوندا، از نبودن پیامبرمان در میان خود و فراوانی دشمنان و پراکندگی تمایلاتمان شکوه ها داریم. (ای پروردگار ما، بین ما و گروه رویاروی ما بر حق داروی فرما و مشکل ما را حل و فصل فرما و تویی بهترین کارگشای همه امور).