نهج البلاغه - حکمت : 120 - بنی هاشم و بنی امیّه

وَ سُئِلَ ( علیه السلام ) عَنْ قُرَیْشٍ فَقَالَ: أَمَّا بَنُو مَخْزُومٍ فَرَیْحَانَةُ قُرَیْشٍ نُحِبُّ حَدِیثَ رِجَالِهِمْ وَ النِّکَاحَ فِی نِسَائِهِمْ وَ أَمَّا بَنُو عَبْدِ شَمْسٍ فَأَبْعَدُهَا رَأْیاً وَ أَمْنَعُهَا لِمَا وَرَاءَ ظُهُورِهَا وَ أَمَّا نَحْنُ فَأَبْذَلُ لِمَا فِی أَیْدِینَا وَ أَسْمَحُ عِنْدَ الْمَوْتِ بِنُفُوسِنَا وَ هُمْ أَکْثَرُ وَ أَمْکَرُ وَ أَنْکَرُ وَ نَحْنُ أَفْصَحُ وَ أَنْصَحُ وَ أَصْبَحُ .

درباره قریش از آن حضرت سوال کردند، فرمود: اما دودمان مخزوم، پس آنان دسته گل قریشند دوست می داریم صحبت با مردانشان را و ازدواج با زنانشان را. و اما خاندان عبدشمس از نظر رای و اندیشه (در زندگی طبیعی) دورتر و به دفاع از آنچه دارند مقاوم ترند. و اما ما (خاندان هاشم) بخشاینده ترین قریش هستیم درباره هر چه که در دست داریم و آزاده ترین آنان در از دست دادن جان در برابر مرگ. افراد آنان بیشتر و حیله گرتر و بدکردارند و ما فصیح تر و خیرخواه تر و خوشروتر .