احکام شرعی - احکام طهارت/ - آب مطلق و مضاف/ - آب کر - تطابق با فتوای آیت الله العظمی بهجت

16 - آب کر مقدار آبی است که اگر در ظرفی که درازا و پهنا و گودی آن هریک سه وجب و نیم است بریزند آن ظرف را پر کند، و وزن آن از 128 من تبریز 20 مثقال کمتر است ، ( و احتياط اين است كه 740/376 كيلوگرم باشد.) و به حسب کیلوی متعارف بنابر اقرب 419/377کیلوگرم می شود.

17 - اگر عین نجس مانند بول و خون ( يا چيزي كه نجس شده است مانند لباس نجس ، به آب كر برسد چنانچه آن آب ، بو يا رنگ يا مزه نجاست را بگيرد نجس مي شود، و اگر تغيير نكند، نجس نمي شود.) به آب کر برسد، چنانچه به واسطه آن بویا رنگ و یا مزه آب تغییر کند آب نجس می شود، و اگر تغییر نکند، نجس نمی شود.

18 - اگر بوی آب کر به واسطه غیر نجاست تغییر کند، نجس نمی شود.

19 - اگر عین نجس مانند خون به آبی که بیشتر از کر است برسد و بو یا رنگ یامزه قسمتی از آن را تغییر دهد، چنانچه مقداری که تغییر نکرده کمتر از کر باشد،تمام آب نجس می شود. و اگر به اندازه کر یا بیشتر باشد، فقط مقداری که بو یا مزه یا رنگ آن تغییر کرده نجس است .

20 - آب فواره اگر متصل به کر باشد آب نجس ( و هر متنجس را كه قابل تطهير با آب است ...) را پاک می کند ( ولي اگر قطره قطره روي آب نجس بريزد...) در صورتی که مخلوط با آن شود. ولی اگر قطره قطره روی آن آب نجس بریزد آن را پاک نمی کند،مگر آنکه چیزی روی فواره بگیرند تا آب آن قبل از قطره قطره شدن ، به آب نجس متصل شود ( و بهتر اين است كه آب فواره با آن آب نجس مخلوط گردد.) و با آن مخلوط گردد.

21 - اگر چیز نجس را زیر شیری که متصل به کر است بشویند، آبی که از آن چیزمی ریزد اگر متصل به کر باشد و بو یا رنگ یا مزه نجاست نگرفته باشد ( و عين نجاست هم در آن نباشد، پاك است .) پاک است .

22 - اگر مقداری از آب کر یخ ببندد و باقی آن به قدر کر نباشد، چنانچه نجاست به آن برسد نجس می شود، و هر قدر از یخ هم آب شود نجس است .

23 - آبی که به اندازه کر بوده اگر انسان شک کند از کر کمتر شده یا نه ، مثل آب کر است ، یعنی نجاست را پاک می کند ( در صورتي كه تفاوت بين آبي كه الَن هست و آنچه قبلا بوده كم باشد، واگر نجاستي هم به آن برسد...) و اگر نجاستی هم به آن برسد نجس نمی شود. و آبی که کمتر از کر بوده و انسان شک دارد به مقدار کر شده یا نه ، حکم آب کر ندارد.

24 - کر بودن آب به ( سه راه ...) دو راه ثابت می شود: اول : آنکه خود انسان یقین ( يا اطمينان ...)کند. دوم : آنکه دو مرد عادل خبر دهند. ( سوم : كسي كه آب در اختيار اوست به كر بودن آن خبر دهد، مثلا صاحب منزل بگويد حوض منزل كر است .)