احکام شرعی - احکام کفالت - تطابق با فتوای آیت الله العظمی صافی

2322 - کفالت آن است که انسان ضامن شود که هر وقت طلبکار بدهکار راخواست ، به دست او بدهد ( و به كسي كه اين طور ضامن شود كفيل مي گويند.) و همچنین اگر کسی بر دیگری حقی داشته باشد یاادعای حقی کند که دعوای او قابل قبول باشد چنانچه انسان ضامن شود که هر وقت صاحب حق یا مدعی طرف را خواست به دست او بدهد عملش را کفالت و به کسی که این طور ضامن می شود کفیل می گویند.

2323 - کفالت در صورتی صحیح است که کفیل به هر لفظی اگر چه عربی نباشد به طلبکار بگوید که من ضامنم هر وقت بدهکار خود را بخواهی به دست تو بدهم و طلبکارهم قبول نماید.

2324 - کفیل باید مکلف وعاقل باشد واو را در کفالت مجبور نکرده باشند وبتواندکسی را که کفیل او شده حاضر نماید.

2325 - یکی از ( پنچ چيز...) هفت چیز کفالت را به هم می زند: اول : کفیل ، بدهکار رابه دست طلبکار بدهد. دوم : طلب طلبکار داده شود. سوم : طلبکار از طلب خود بگذرد.چهارم : بدهکار بمیرد.( پايان مسأله در رساله آية الله صافي گلپايگاني .) پنجم : طلبکار کفیل را از کفالت آزاد کند. ششم : کفیل بمیرد. هفتم : کسی که صاحب حق است به وسیله حواله یا طور دیگری حق خود را به دیگری واگذار نماید.

2326 - اگر کسی به زور بدهکار را از دست طلبکار رها کند، ( چنانچه طلبكار دسترسي به او نداشته باشد، كسي كه بدهكار را رها كرده ،بايد او را به دست طلبكار بدهد يا طلب او را بپردازد.) کسی که بدهکار رارها کرده ، باید او را بدست طلبکاربدهد.