احکام شرعی - شکیات/ - شکهایی که نباید به آنها اعتنا کرد/ - شک در نماز مستحبی - تطابق با فتوای آیت الله العظمی مکارم

1193 - اگر در شماره رکعتهای نماز مستحبی شک کند چنانچه طرف بیشتر شک نمازرا باطل می کند باید بنا را بر کمتر بگذارد، مثلا اگر در نافله صبح شک کند که دورکعت خوانده یا سه رکعت باید بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است و اگر طرف بیشتر شک نماز را باطل نمی کند، مثلا شک کند که دو رکعت خوانده یا یک رکعت ،به هر طرف شک عمل کند نمازش صحیح است .

1194 - ( كم و زياد شدن ركن در نافله نيز اشكال دارد.) کم شدن رکن نافله را باطل می کند بنابر احتیاط واجب ، ولی زیادشدن رکن آن را باطل نمی کند، پس اگر یکی از کارهای نافله را فراموش کند و موقعی یادش بیاید که مشغول رکن بعد از آن شده باید آن کار را انجام دهد و دوباره آن رکن را بجا آورد، مثلا اگر در بین رکوع یادش بیاید که سوره را نخوانده بایدبرگردد و سوره را بخواند و دوباره به رکوع رود.

1195 - اگر در یکی از کارهای نافله شک کند خواه رکن باشد یا غیر رکن چنانچه محل آن نگذشته باید بجا آورد و اگر محل آن گذشته به شک خود اعتنا نکند.

1196 - اگر در نماز مستحبی دو رکعتی گمانش به سه رکعت یا بیشتر برود یا گمانش به دو رکعت یا کمتر برود باید ( بنابر احتياط واجب ...) به همان گمان عمل کند، مگر آن که موجب بطلان باشد که در این صورت گمان ، حکم شک را دارد، مثلا اگر گمانش به یک رکعت می رود احتیاطا باید یک رکعت دیگر بخواند.

1197 - اگر در نماز نافله کاری کند که برای آن سجده سهو واجب می شود یا یک سجده یا تشهد را فراموش نماید لازم نیست بعد از نماز سجده سهو یا قضای سجده وتشهد را بجا آورد.

1198 - اگر شک کند که نماز مستحبی را خوانده یا نه ، چنانچه آن نماز مثل نمازجعفر طیار وقت معین نداشته باشد بنا بگذارد که نخوانده است و همچنین است اگرمثل نافله یومیه وقت معین داشته باشد و پیش از گذشتن وقت شک کند که آن را بجاآورده یا نه ، ولی اگر بعد از گذشت وقت شک کند که خوانده است یا نه ، به شک خود اعتنا نکند.