احکام شرعی - احکام کفالت - تطابق با فتوای آیت الله العظمی خویی

2322 - کفالت آن است که انسان ( متعهد شود كه هر وقت طلبكار، بدهكار را خواست ، به دست او بدهد وبه كسي كه اين طور متعهد مي شود كفيل مي گويند.) ضامن شود که هر وقت طلبکار بدهکار راخواست ، به دست او بدهد و همچنین اگر کسی بر دیگری حقی داشته باشد یاادعای حقی کند که دعوای او قابل قبول باشد چنانچه انسان ضامن شود که هر وقت صاحب حق یا مدعی طرف را خواست به دست او بدهد عملش را کفالت و به کسی که این طور ضامن می شود کفیل می گویند.

2323 - کفالت در صورتی صحیح است که کفیل به هر لفظی اگر چه عربی نباشد ( يا به عملي به طلبكار بفهماند كه من متعهدم هر وقت بدهكار خود رابخواهي به دست تو بدهم ، و طلبكار هم قبول نمايد.) به طلبکار بگوید که من ضامنم هر وقت بدهکار خود را بخواهی به دست تو بدهم و طلبکارهم قبول نماید.

2324 - کفیل باید مکلف وعاقل باشد واو را در کفالت مجبور نکرده باشند وبتواندکسی را که کفیل او شده حاضر نماید. ( و سفيه و مفلس نباشد.)

2325 - یکی از ( پنچ چيز...) هفت چیز کفالت را به هم می زند: اول : کفیل ، بدهکار رابه دست طلبکار بدهد. دوم : طلب طلبکار داده شود. سوم : طلبکار از طلب خود بگذرد.چهارم : بدهکار بمیرد.( پايان مسأله در رساله آية الله خويي .) پنجم : طلبکار کفیل را از کفالت آزاد کند. ششم : کفیل بمیرد. هفتم : کسی که صاحب حق است به وسیله حواله یا طور دیگری حق خود را به دیگری واگذار نماید.

2326 - اگر کسی به زور بدهکار را از دست طلبکار رها کند، ( چنانچه طلبكار دسترسي به او نداشته باشد، كسي كه ...) کسی که بدهکار رارها کرده ، باید او را بدست طلبکاربدهد.