آداب قرائت و رکوع و سجود و قنوت
و چون خواهي شروع كني به قرائت كلمه استعاذه را آهسته مي گوئي پس بخوان سوره حمد را با آداب تمام و حضور قلب و تفكّر در معاني آن و بعد از فراغ بقدر يك نفس ساكت مي شوي پس بخوان سوره اي از قرآن و خوبست كه امثال سوره عَمَّ وَ هَلْ اَتي ولااُقْسِمُ بوده باشد پس از آن نيز به قدر يك نفس ساكت مي ايستي پس دستها را بلند مي كني بجهت گفتن تكبير به طريقي كه سابق ذكر شد پس برو به ركوع و مي گذاري دست راست را بر سر زانوي راست پيش از گذاشتن دست چپ بر زانوي چپ و انگشتان كف دست را از هم باز مي كني و پُر مي كني آنها را از زانوهاي خود و كمر را خم نموده و گردن را كشيده و مساوي با كمر و نظر را به مابين قدمها مي افكني و بگو:
سُبْحانَ رَبِّي الْعَظيمِ وَبِحَمْدِهِ
منزه است پروردگار بزرگ من و او را سپاس گویم
و سزاوار است كه اين ذكر را هفت مرتبه يا پنج مرتبه يا سه مرتبه بگوئي و پيش از گفتن ذكر اين دعا را بخواني:
اَللّهُمَّ لَكَ رَكَعْتُ وَلَكَ اَسْلَمْتُ وَبِكَ آمَنْتُ وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَاَنْتَ رَبّي خَشَعَ
خدایا برای تو رکوع کردم و برای تو تسلیم شدم و به تو ایمان آوردم و بر تو توکل کردم و توئی پروردگار من خاشع شد
لَكَ سَمْعي وَبَصَري وَشَعْري وَبَشَري وَلَحْمي وَدَمي وَمُخّي وَعَصَبي
برای تو گوش و چشم و مو و پوست و گوشت و خون و مخ و رگ و استخوانم و (خلاصه )
وَعِظامي وَما اَقَلَّتْهُ قَدَمايَ غَيْرَ مُسْتَنْكِفٍ وَلا مُسْتَكْبِرٍ وَلا مُسْتَحْسِرٍ
آنچه را در پاهایم بر خود حمل کرده بدون سرپیچی و نه تکبّر ورزی و نه به حال خستگی
پس برخيز از ركوع و بايست و در اينحال مي گوئي :
سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ
می شنود خدا هرکس او را ستایش کند
پس تكبير مي گوئي و برو به سجده با نهايت خضوع و خشوع و كفها را پهن كرده پيش از زانوها بر زمين مي گذاري و سجده مي كني بر تربت امام حسين عليه السلام و ذكر سجود را بگو و بهتر آنكه هفت يا پنج يا سه مرتبه بگوئي و پيش از ذكر اين دعا را بخواني :
اَللّهُمَّ لَكَ سَجَدْتُ وَبِكَ آمَنْتُ وَلَكَ
خدایا برای تو سجده کردم و به تو ایمان آوردم و برای تو
اَسْلَمْتُ وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَاَنْتَ رَبّي سَجَدَ وَجْهي لِلَّذي خَلَقَهُ وَشَقَّ سَمْعَهُ
تسلیمم و بر تو توکل کنم و توئی پروردگار من سجده کرد چهره ام برای کسی که او را آفرید و گوش
وَبَصَرَهُ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ تَبارَكَ اللَّهُ اَحْسَنُ الْخالِقينَ
و چشمش را شکافت ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است خجسته باد خدا بهترین آفریننده
پس ذكر را بگو و سر از سجده بردار و بنشين و مستحبّ است كه تكبير بگوئي و متورّكاً بنشيني و بگوئي :
اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبّي وَاَتُوبُ اِلَيْهِ
آمرزش خواهم از خدا و بسویش توبه کنم
و نيز مي گوئي :
اَللّهُمَّ اغْفِرْ لي وَارْحَمْني وَاجْبُرْني
خدایا مرا بیامرز و به من رحم کن و حالم نیکو کن
وَادْفَعْ عَنّي وَعافِني اِنّي لِما اَنْزَلْتَ اِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقيرٌ تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ
و از من دفاع کن و تندرستم بدار که من بدان خیری که برایم بفرستی نیازمندم خجسته است خدا پروردگار جهانیان
پس تكبير مي گوئي و برو به سجده دوّم و به عمل مي آوري آنچه را كه در سجده اوّل بجامي آوردي پس سراز سجده بردار و جلسه استراحت را بجامي آوري پس برخيز و در حال برخاستن مي گوئي :
بِحَوْلِ اللَّهِ وَقُوَّتِهِ اَقُومُ وَاقْعُدُ
به ایستم و بنشینم به جنبش خدا و نیروی او
و چون قرار گرفتي بخوان حمد و سوره و بهتر آنكه سوره توحيد بخواني و مستحب است گفتن سه مرتبه :
كَذلِكُ اللَّهُ رَبّي
این چنین است خدا پروردگار من
بعد از فراغ از سوره توحيد پس تكبير مي گوئي و دستها را بجهت قنوت بلند مي كني تا به مقابل صورت و شكم كف دستها را بسوي آسمان مي كني و انگشتها را بهم مي چسباني سواي انگشت بزرگ و خوبست آنكه اختيار كني بجهت قنوت خواندن كلمات فرج را و بخواني بعد از آن :
اَللّهُمَّ اغْفِرْ لَنا وَارْحَمْنا وَعافِنا وَاعْفُ عَنّا
خدایا بیامرز ما را و به ما رحم کن و تندرستمان بدار و از ما بگذر
فِي الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ اِنَّكَ عَلي كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ
در دنیا و آخرت که همانا تو بر هر چیز توانائی
پس مي گوئي:
اَللّهُمَّ مَنْ كانَ
خدایا هرکس که
اَصْبَحَ وَلَهُ ثِقَةٌ اَوْ رَجآءٌ غَيْرُكَ فَاَنْتَ ثِقَتي وَرَجآئي يا اَجْوَدَ مَنْ سُئِلَ وَيا
بامداد کند و تکیه گاه یا امیدواری بجز تو داشته باشد ولی تکیه گاه و امید من توئی ای بخشنده ترین کسی که از او درخواست
اَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْ ضَعْفي وَمَسْكَنَتي
شود و ای مهربانترین کسی که مهر از او خواهند درود فرست بر محمد و آلش و به ناتوانی و درماندگی
وَقِلَّةَ حيلَتي وَامْنُنْ عَلَيَّ بِالْجَنَّةِ طَوْلا مِنْكَ وَفُكَّ رَقَبَتي مِنَ النّارِ وَعافِني
و کم چارگیم رحم کن و به فضل خود به بهشت بر من منت نه و آزادم کن از آتش دوزخ و تندرستی و عافیت
في نَفْسي وَفي جَميعِ اُمُوري بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
در جانم و در تمام کارم عنایت کن به رحمت خود ای مهربانترین مهربان ها
و سزاوار است طول دادن قنوت و دعاهائي كه در قنوت خوانده مي شود بسيار است پس تكبير مي گوئي و ركوع و سجود را بجا بياور بهمان نحو كه مذكور شد و بعد از فراغ از دو سجده بنشين از براي تشّهد و سلام و مستحب است آنكه مُتَوَرِّكاً بنشيني و پيش از تشهد بگوئي :
بِسْمِ اللَّهِ
به نام خدا
وَبِاللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَخَيْرُ الاَسْمآءِ لِلَّهِ اَشْهَدُ اَنْ لا
و به ذات خدا و همه نام های نیکو از آن خدا است و ستایش مخصوص خدا است و بهترین نام ها برای خدا است گواهی دهم
اِلْهَ اِلا اللَّهُ
که معبودی جز خدا نیست
تا آخر.