دعا بعد از فراغت از نماز
و در حديث صحيح منقول است كه چون حضرت صادق عليه السلام از نماز فارغ مي شدند دستها را بالاي سر مبارك خود بلند مي كردند و دعاء مي نمودند و از امام محمد باقر عليه السلام مروي است كه هر بنده اي كه دستها را بسوي خدا بلند كند حقّ تعالي شرم مي كند كه دستهاي او را خالي برگرداند پس چون دعا كنيد دستها را فرو مياوريد مگر آنكه بر سر و روي خود بكشيد.
سوّم كليني به سند معتبر از حضرت باقر عليه السلام روايت كرده است كه هر كس بعد از نماز فريضه پيش از آنكه پاهاي خود را بگرداند سه مرتبه اين دعا را بخواند خدا گناهان او را بيامرزد اگرچه مانند كفّ دريا باشد در بسياري :
اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذي لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ،ذُوالْجَلالِ وَالْاِكْرامِ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ
آمرزش خواهم از خدائی که معبودی جز او نیست زنده پاینده دارای جلالت و بزرگواری و بسویش بازگشت کنم
و در روايت ديگر وارد شده است كه هر كه اين استغفار را در هر روز بخواند حق تعالي چهل كبيره او را بيامرزد.
چهارم كليني به سند معتبر از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است كه ترك مكن بعد از هر نماز اين دعا را:
اُعيذُ نَفْسي وَما رَزَقَني رَبّي بِاللَّهِ الْواحِدِ
پناه دهم خودم و آنچه پروردگارم روزیم کرده به خدای یگانه
الصَّمَدِ الَّذي لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوا اَحَدٌ وَاُعيذُ نَفْسي وَما
بی نیازی که نزاید و نزائیده شده و نیست برایش همتائی هیچکس و پناه دهم خود و آنچه
رَزَقَني رَبّي بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ وَمِنْ شِرِّ غاسِقٍ اِذا وَقَبَ وَمِنْ شَرِّ
پروردگارم روزی من کرده به خدای سپیده دم از شر آنچه آفریده و از شر شب هنگامی که تاریکیش فرا گیرد و از شر
النَّفّاثاتِ فِي الْعُقَدِ وَمِنْ شَرِّ حاسِدٍ اِذا حَسَدَ وَاُعيذُ نَفْسي وَما رَزَقَني رَبّي
دمندگان در گره ها و از شر حسود هنگامی که حسد ورزد و پناه دهم خودم و آنچه پروردگارم روزیم کرده
بِرَبِّ النّاسِ مَلِكِ النّاسِ اِلهِ النّاسِ مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنّاسِ الَّذي
به پروردگار مردم پادشاه مردم معبود مردم از شر وسوسه گر پنهانی که
يُوَسْوِسُ في صُدُورِ النّاسِ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنّاسِ
وسوسه کند در سینه های مردم (چه ) باشد از جنیان و (چه ) از مردم
پنجم شيخ كليني به سند معتبر از عليّ بن مهزيار روايت كرده است كه محمّد بن ابراهيم به حضرت امام عليّ نقيّ عليه السلام نوشت كه اگر مصلحت داني اي سيّد من تعليم نما براي من دعائي كه بعد از همه نمازها بخوانم تا حق تعالي به سبب آن جمع نمايد براي من خير دنيا و آخرت را پس آن حضرت نوشت كه مي گوئي :
اَعُوذُ بِوَجْهِكَ الْكَريمِ وَعِزَّتِكَ الَّتي لا تُرامُ وَقُدْرَتِكَ الَّتي لا يَمْتَنِعُ مِنْها
پناه برم به ذات بزرگوارت و به عزتت که مورد دستبرد نیست و قدرتت که چیزی از آن خودداری نتواند
شَيْءٌ مِنْ شَرِّ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَمِنْ شَرِّ الْاَوْجاعِ كُلِّها
از شر دنیا و آخرت و از شر تمامی دردها
و در بعضي از روايات اين تتمه را دارد:
وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظيمِ
و جنبش و نیروئی نیست جز به خدای والای بزرگ
ششم كليني و ابن بابويه به سندهاي صحيح و غير صحيح از حضرت امام محمّد باقر و امام جعفر صادق عليهماالسلام روايت كرده اند كه كمتر چيزي كه تو را مجزي است از دعاء بعد از نماز واجب آن است كه بگوئي :
اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ مِنْ كُلِّ خَيْرٍ اَحاطَ بِهِ عِلْمُكَ وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ كُلِّ شَرِّ اَحاطَ
خدایا از تو می خواهم هر خیری را که علمت بدان احاطه دارد و پناه می برم به تو از هر شری که
بِهِ عِلْمُكَ اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ عافِيَتَكَ في اُمُوري كُلِّها وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْيِ
علمت بدان احاطه دارد خدایا از تو می خواهم عافیت را در تمام کارهایم و پناه می برم به تو از رسوائی
الدُّنْيا وَعَذابِ الاْخِرَةِ
دنیا و عذاب آخرت
و در روايت ابن بابويه چنين است :
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي
خدایا درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ
محمد و آل محمد خدایا از تو می خواهم .....
تا آخر دعا
هفتم سنّت است كه چون از نماز فارغ شود بگويد:
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَجِرْني مِنَ النّارِ
خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد و مرا از آتش پناه ده
وَاَدْخِلْنِي الْجَنَّةَ وَزَوِّجْنيِ الْحُورَ الْعينَ
و داخل بهشتم گردان و حورالعین به همسریم درآر
چنانكه در حديث معتبر از حضرت اميرالمومنين عليه السلام منقول است كه بايد بنده از نماز فارغ نشود تا آنكه از حق تعالي سؤ ال كند بهشت را و پناه برد به خدا از دوزخ و سؤ ال كند كه تزويج كند او را با حورالعين .