فصل هفتم - زیارات کربلا
مقصد اول - فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام
در فضيلت زيارت حضرت ابو عبد الله الحسين صلوات الله عليه و آدابي كه زاير آن جناب بايد مراعات آنها را نمايد در طريق زيارت و در آن حرم مطهر و كيفيت زيارت آن حضرت و در آن سه مقصد است :
در فضيلت زيارت آن حضرت است بدان كه فضيلت زيارت امام حسين عليه السلام از حيطه بيان بيرون است و در اخبار بسيار وارد شده كه معادل حج و عمره و جهاد بلكه بالاتر و افضل است به درجات و باعث مغفرت و خفت حساب و رفع درجات و اجابت دعوات و موجب طول عمر و حفظ بدن و مال و زيادتي روزي و برآمدن حاجات و رفع هموم و كربات است و ترك آن سبب نقصان دين و ايمان و ترك حق بزرگي از حقوق پيغمبر صلي الله عليه و آله است و كمتر ثوابي كه به زاير آن قبر شريف رسد آن است كه گناهانش آمرزيده شود و آنكه حق تعالي جان و مالش را حفظ كند تا او را به اهل خود برگرداند و چون روز قيامت شود حق تعالي او را حافظتر خواهد بود از دنيا و در روايات بسيار است كه زيارت آن حضرت غم را زايل مي كند و شدت جان كندن و هول قبر را برطرف مي كند و آنكه هر مالي كه در راه زيارت آن حضرت خرج شود حساب مي شود براي او هر درهمي به هزار درهم بلكه به ده هزار درهم و چون رو به قبر آن حضرت برود چهار هزار ملك استقبال او مي كنند و چون برمي گردد مشايعت او مي نمايند و آنكه پيغمبران و اوصياي ايشان و ائمه معصومين و ملائكه سلام الله عليهم أجمعين به زيارت آن حضرت مي آيند و دعا براي زوار آن حضرت مي كنند و ايشان را بشارتها مي دهند و حق تعالي نظر رحمت مي فرمايد بسوي زايرين امام حسين عليه السلام بيش از اهل عرفات و آنكه هر كسي در روز قيامت آرزو مي كند كه كاش زوار آن حضرت بود از بس كه مشاهده مي كند از كرامت و بزرگواري ايشان در آن روز و روايات در اين باب بي حد است و ما در ضمن زيارات مخصوصه اشاره به پاره اي از فضيلت زيارت آن حضرت خواهيم نمود و در اينجا اكتفا مي كنيم به ذكر يك روايت ابن قولويه و كليني و سيد بن طاوس و ديگران روايت كرده اند به سندهاي معتبره از ثقه جليل القدر معاوية بن وهب بجلي كوفي كه گفت: يك وقتي به خدمت حضرت امام جعفر صادق عليه السلام رفتم ديدم آن حضرت را كه در مصلاي خويش مشغول نماز است نشستم تا نمازش تمام شد پس شنيدم كه مناجات مي كرد با پروردگار خود و مي گفت اي خداوندي كه مخصوص گردانيده اي ما را به كرامت و وعده داده اي ما را شفاعت و علوم رسالت را به ما داده اي و ما را وارث پيغمبران گردانيده اي و ختم كرده به ما امتهاي گذشته را و ما را مخصوص به وصيت پيغمبر گردانيده اي و علم گذشته و آينده را به ما عطا كرده اي و دلهاي مردم را بسوي ما مايل گردانيده اي (اغْفِرْ لِي وَ لِإِخْوَانِي وَ زُوَّارِ قَبْرِ أَبِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمَا) بيامرز مرا و برادران مرا و زيارت كنندگان قبر ابي عبد الله الحسين عليه السلام را آنان كه خرج كرده اند مالهاي خود را و بيرون آورده اند از شهرها بدنهاي خود را براي رغبت در نيكي ما و اميد ثوابهاي تو در صله ما و براي شاد گردانيدن پيغمبر تو و اجابت نمودن ايشان امر ما را و براي خشمي كه بر دشمنان داخل كرده اند و مراد ايشان خوشنودي تو است پس مكافات ده ايشان را از جانب ما به خوشنودي و حفظ كن ايشان را در شب و روز و خليفه ايشان باش در اهل و اولاد ايشان كه در وطن خود گذاشته اند به خلافت نيكو و رفيق ايشان باش و دفع كن از ايشان شر هر جبار معاندي را و هر ضعيف و شديد از خلقت را و شر شياطين جن و انس را و بده بر ايشان زياده از آنچه اميد دارند از تو در دور شدن از وطنهاي خود و در اختيار كردن ايشان ما را بر فرزندان و اهالي و خويشان خود خداوندا دشمنان ما عيب كردند بر ايشان بيرون آمدن ايشان را به زيارت ما پس اين مانع نشد ايشان را از عزم كردن و بيرون آمدن بسوي ما از روي مخالفت ايشان (فَارْحَمْ تِلْكَ الْوُجُوهَ الَّتِي غَيَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تُقَلَّبُ عَلَي قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلامُ) پس رحم كن آن روها را كه آفتاب متغير گردانيده است و رحم كن گونه هاي روي ايشان را كه مي گردانند و مي مالند بر قبر امام حسين عليه السلام و رحم كن آن ديده ها را كه گريه شان جاري شد از ترحم بر ما و رحم كن آن دلها را كه جزع كرده اند و سوخته اند از براي مصيبت ما و رحم كن آن فغانها را كه در مصيبت ما بلند كرده اند خداوندا آن جانها و آن بدنها را بتو مي سپارم تا سيراب گرداني ايشان را از حوض كوثر در روز تشنگي و پيوسته آن حضرت به اين نحو دعا مي كرد در سجده پس چون فارغ شد گفتم آن دعا كه من از شما شنيدم اگر در حق كسي مي كرديد كه خدا را نمي شناخت گمان داشتم كه آتش جهنم به او نرسد هرگز و الله كه آرزو كردم كه زيارت آن حضرت كرده بودم و حج نكرده بودم حضرت فرمود كه چه بسيار نزديكي تو به آن حضرت چه مانع است ترا از زيارت اي معاويه ترك زيارت مكن گفتم فداي تو شوم نمي دانستم كه اين قدر فضيلت دارد فرمود كه اي معاويه آنها كه براي زيارت كنندگان آن حضرت دعا مي كنند در آسمان زياده از آنهايند كه دعا مي كنند براي ايشان در زمين ترك مكن زيارت آن حضرت را از براي خوف از احدي كه هر كه از براي خوف ترك زيارت كند آنقدر حسرت برد كه آرزو كند كه كاش آنقدر مي ماندم نزد قبر آن حضرت كه در آنجا مدفون مي شدم آيا دوست نمي داري كه خدا ببيند ترا در ميان آنها كه دعا مي كنند براي ايشان رسول خدا و علي و فاطمه و ائمه معصومين عليهم السلام آيا نمي خواهي از آنها باشي كه ملائكه در قيامت با ايشان مصافحه مي كنند آيا نمي خواهي از آنها باشي كه در قيامت بيايند و هيچ گناه بر ايشان نباشد آيا نمي خواهي از آنها باشي كه در قيامت حضرت رسول صلي الله عليه و آله با ايشان مصافحه مي كند .