خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): آن حضرت این سخنان را در آن موقع که در اجازه دادن برای آغاز کردن جنگ در صفین، تاخیر نمود، فرموده است:
اینکه می گوئید: همه این تاخیر در شروع جنگ برای احساس ناگواری مرگ است (به خطا رفته اید)، زیرا سوگند به خدا، هیچ باکی از آن ندارم که من بسوی مرگ بروم یا مرگ به سراغ من بیاید. و اما اینکه می گوئید: تاخیر اقدام به نبرد ناشی از تردیدی است که درباره اهل شام دارم! سوگند به خدا، هیچ روزی جنگ را به تاخیر نینداختم، مگر به امید طمع اینکه گروهی از مردم (فریب خورده) به من ملحق و بوسیله من هدایت شوند و با آن بینائی ضعیفی که دارند از روشنائی من بهره ور شوند. این (تاخیر در شروع جنگ که چنین نتیجه الهی را در بر داشته باشد) برای من محبوبتر از آنست که آن فریب خوردگان را در ضلالتی که غوطه ورند، نابود بسازم، اگر چه در سرنوشت و مقصد نهائی با گناهان خود دمساز شوند.