نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به معاویه
اما بعد از حمد و ثنای خداوندی، دنیا آدمی را از همه چیز منصرف نموده به خود مشغول می دارد و انسان دنیادار چیزی از آن را به دست نمی آورد، مگر این که طمع و اشتیاق به آن را برای خود (دنیا) بگشاید. دنیادار با آنچه که از دنیا به دست آورده است، از آنچه که به آن نرسیده است بی نیاز نمی گردد و پس از آن، نوبت از دست دادن آن چیزها که انباشته است و شکستن آنچه محکم کرده است می رسد. و اگر تو از گذشته عبرت بگیری، آنچه را که باقی مانده است حفظ می کنی و می فهمی، والسلام.