خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): سخنی است از آن حضرت، در موقع تصمیم برای حرکت به شام.
این دعائی است که امیرالمومنین (علیه السلام) در آن هنگام که پای در رکاب میگذاشت، خوانده است.
پروردگارا، از مشقت سفر و رنج بازگشت از سفر و از اینکه با منظره زشت اهل و مال و فرزند روبرو شوم، بر تو پناه می برم، خداوندا، توئی یار سفر من و توئی ناظر و نگهدارنده دودمان من، و هیچ کسی جز تو توانایی این هر دو (یار سفر و نگهدارنده دودمان) را ندارد. زیرا کسی که همراه مسافر است، نمی تواند نگهدارنده دودمان و جانشین باشد و کسیکه جانشین است، همراه مسافر نتواند بود.