نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به یکی از کارگزاران خود:
پس از حمد و ثنای خداوندی دهقان های مردم شهر تو، از تندخوی و قساوت و تحقیر و جفاکاریهای تو درباره آنان شکایت کرده اند و من دیدم که آنان چون مردمی مشرکی هستند، نباید به تو نزدیک شوند و نباید از تو دور شوند و جفا ببینند، زیرا آنان معاهده پناهندگی و همزیستی با مسلمین دارند. پس در کار آنان درشتی و نرمی را به هم آمیز و با آنان گاه با شدت و گاه با نرمش رفتار کن و برای آنان نزدیکی را با دور داشتن در هم بیامیز، ان شاء الله.