مقام دوم - دعاهای بعد از زیارت ائمه علیهم السلام
در دعايي كه بعد از زيارت هر يك از ائمه عليهم السلام خوانده مي شود سيد بن طاوس رحمة الله عليه فرموده كه مستحب است اين دعا خوانده شود عقب زيارت ائمه عليهم السلام :
اللَّهُمَّ إِنْ كَانَتْ ذُنُوبِي
خدایا اگر گناهان آبرویم
قَدْ اَخْلَقَتْ وَجْهي عِنْدَكَ، وَحَجَبَتْ دُعآئي عَنْكَ، وَحالَتْ بَيْني
را در پیشگاه تو برده و دعایم را از تو پوشانده و میان من و تو حائل
وَبَيْنَكَ، فَاَسْئَلُكَ اَنْ تُقْبِلَ عَلَيَّ بِوَجْهِكَ الْكَريمِ، وَتَنْشُرَ عَلَيَّ رَحْمَتَكَ،
گشته پس از تو خواهم که رو آری بر من به روی گرامیت و بگسترانی رحمت خود را بر من
وَتُنَزِّلَ عَلَيَّ بَرَكاتِكَ، وَاِنْ كانَتْ قَدْ مَنَعَتْ اَنْ تَرْفَعَ لي اِلَيْكَ صَوْتاً، اَوْ
و فروباری برکاتت را بر من و اگر گناهان من مانع از این است که آوازی از من بسوی تو بالا آید یا
تَغْفِرَ لي ذَنْباً، اَوْ تَتَجاوَزَ عَنْ خَطيئَةٍ مُهْلِكَةٍ، فَها اَنَاذا مُسْتَجيرٌ بِكَرَمِ
از اینکه گناهی از من بیامرزی یا از خطای نابودکننده ای درگذری پس من نیز پناه جسته ام به بزرگواری
وَجْهِكَ، وَعِزِّ جَلالِكَ، مُتَوَسِّلٌ اِلَيْكَ، مُتَقَرِّبٌ اِلَيْكَ بِاَحَبِّ خَلْقِكَ اِلَيْكَ،
ذاتت و عزت جلالت و بدرگاهت توسل جسته و به پیشگاهت تقرب و نزدیکی جویم به محبوبترین خلق تو در نزدت
وَاَكْرَمِهِمْ عَلَيْكَ، وَاَوْلاهُمْ بِكَ، وَاَطْوَعِهِمْ لَكَ، وَاَعْظَمِهِمْ مَنْزِلَةً
و گرامی ترین آنها بر تو و شایسته ترین آنها به تو و فرمانبردارترینشان برای تو و بزرگترین آنها نزد تو در منزلت
وَمَكاناً عِنْدَكَ، مُحَمَّدٍ، وَبِعِتْرَتِهِ الطَّاهِرينَ، الْأَئِمَّةِ الْهُداةِ الْمَهْدِيّينَ
و مقام (یعنی) محمد و عترت پاکیزه اش آن پیشوایان راهنمای راه یافته
الَّذينَ فَرَضْتَ عَلي خَلْقِكَ طاعَتَهُمْ وَاَمَرْتَ بِمَوَدَّتِهِمْ وَجَعَلْتَهُمْ
آنانکه واجب کردی بر خلق خویش فرمانبرداریشان را و دستورشان دادی به دوستی آنها و گردانیدی
وُلاةَ الْأَمْرِ مِنْ بَعْدِ رَسوُلِكَ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، يا مُذِلَّ كُلِّ جَبَّارٍ
آنها را زمامداران پس از رسولت - که درود تو بر او و آلش باد - ای خوار کننده هر گردنکش
عَنيدٍ، وَيا مُعِزَّ الْمُؤْمِنينَ، بَلَغَ مَجْهوُدي ، فَهَبْ لي نَفْسِيَ السَّاعَةَ،
ستیزه جو و ای عزت بخش مؤمنان تاب و توانم رفته پس ببخش مرا در همین ساعت
وَرَحْمَةً مِنْكَ تَمُنُّ بِها عَلَيَّ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
و رحمتی از خودت به من ده که منت نهی بر من ای مهربانترین مهربانان
پس ضريح را ببوس و هر دو طرف رو را بر ضريح بگذار و بگو:
اَللّهُمَّ اِنَّ هذا مَشْهَدٌ لا يَرْجوُ مَنْ فاتَتْهُ
خدایا براستی اینجا زیارتگاهی است که اگر کسی
فيهِ رَحْمَتُكَ اَنْ يَنالَها في غَيْرِهِ، وَلا اَحَدٌ اَشْقي مِنِ امْرِءٍ قَصَدَهُ
رحمتت دراینجا به او نرسد امیدنداردکه در جای دیگری نصیب او گردد و کسی بدبختر نیست از آن شخصی که از روی امیدواری آهنگ
مُؤَمِّلاً فَآبَ عَنْهُ خآئِباً، اَللّهُمَّ اِنّي اَعوُذُ بِكَ مِنْ شَرِّ الْأِيابِ وَخَيْبَةِ
این درگاه کند ولی ناامید برگردد خدایا به تو پناه برم از بدی و شر چنین بازگشتی و از نومیدی در
الْمُنْقَلَبِ، وَالْمُناقَشَةِ عِنْدَ الْحِسابِ، وَحاشاكَ يا رَبِّ اَنْ تَقْرِنَ طاعَةَ
هنگام رجوع و سخت گیری در هنگام حساب و دور است از تو ای پروردگار من که مقرون سازی فرمانبرداری
وَلِيِّكَ بِطاعَتِكَ، وَمُوالاتَهُ بِمُوالاتِكَ، وَمَعْصِيَتَهُ بِمَعْصِيَتِكَ ثُمَ
ولی خود را به فرمانبرداری خودت و دوستیش را بدوستی خودت و نافرمانیش را به نافرمانی خودت آنگاه
تُؤْيِسَ زآئِرَهُ، وَالْمُتَحَمِّلَ مِنْ بُعْدِ الْبِلادِ اِلي قَبْرِهِ، وَعِزَّتِكَ يا رَبِّ لا
مأیوس گردانی زائرش را و آنکه رنج سفر را برای زیارت قبرش از راههای دور بر خود تحمل کرده به عزت تو سوگند پروردگارا
يَنْعَقِدُ عَلي ذلِكَ ضَميري ، اِذْ كانَتِ الْقُلوُبُ اِلَيْكَ بِالْجَميلِ تُشيرُ
که دل من به چنین مطلبی گواهی ندهد زیرا که دلها بسوی تو به نیکی اشاره کند (و گواهی دهد)
پس نماز زيارت كن و چون خواهي وداع كني و برگردي بگو:
اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَعْدِنَ الرِّسالَةِ، سَلامَ مُوَدِّعٍ لا سَئِمٍ وَلا قالٍ، وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ.
سلام بر شما ای خاندان نبوت و مرکز رسالت سلام خدا حافظی که نه از روی خستگی است و نه از روی خشم و رحمت خدا و برکاتش بر شما باد
الخ و شيخ مفيد نيز اين دعا را نقل كرده و لكن بعد از بِالْجَميلِ تُشيرُ فرموده پس بگو:
يا وَلِيَّ اللَّهِ اِنَّ بَيْني وَبَيْنَ اللَّهِ عَزَوَجَلَّ ذُنوُباً لا يَاْتي عَلَيْها اِلاَّ
ای ولی خدا همانا میان من و خدای عزوجل گناهانی است که محو نکند آنها را جز
رِضاكَ، فَبحَقِّ مَنِ ائْتَمَنَكَ عَلي سِرِّهِ، وَاسْتَرْعاكَ اَمْرَ خَلْقِهِ، وَقَرَنَ
رضا و خوشنودی تو پس به حق آن خدائی که تو را امین بر راز خود قرار داده و سرپرستی کار خلقش را به تو واگذارده و مقرون ساخته
طاعَتَكَ بِطاعَتِهِ، وَمُوالاتَكَ بِمُوالاتِهِ، تَوَلَّ صَلاحَ حالي ، مَعَ اللَّهِ
فرمانبرداری تو را به فرمانبرداری خود و دوستی تو را به دوستی خود
در دست بگیر اصلاح کردن وضع مرا با خدای
عَزَّوَجَلَّ، وَاجْعَلْ حَظّي مِنْ زِيارَتِكَ تَخْليطي بِخالِصي زُوَّارِكَ،
عزوجل و بگردان بهره مرا از زیارت خود آمیخته شدن مرا به زیارت کنندگان خالص خود
الَّذينَ تَسْئَلُ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ في عِتْقِ رِقابِهِمْ، وَتَرْغَبُ اِلَيْهِ في حُسْنِ
آنانکه درخواست کنی از خدای عزوجل آزادی آنها را (از عذاب دوزخ) و از روی میل و اشتیاق پاداش
ثَوابِهِمْ، وَها اَنَا الْيَوْمَ بِقَبْرِكَ لآئِذٌ، وَبِحُسْنِ دِفاعِكَ عَنّي عآئِذٌ،
نیکویشان را از او خواهانی و من اینک به قبر تو پناهنده گشته و به دفاع کردن نیکویت از خود پناه جسته ام
فَتَلافَني يا مَوْلايَ وَاَدْرِكْني ، وَاسْئَلِ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ في اَمْري ، فَاِنَّ لَكَ
پس تدارک کارم را بفرما ای مولای من و دریابم و از خدای عزوجل اصلاح کارم را بخواه زیرا که برای تو
عِنْدَ اللَّهِ مَقاماً كَريماً، وَجاهاً عَظيماً، صَلَّي اللَّهُ عَلَيْكَ وَسَلَّمَ تَسْليماً.
در نزد خدا منزلتی گرامی و مقامی بزرگ است درود خدا و سلام مخصوصش بر تو باد
مؤلف گويد كه بهتر آن است كه زائر چون خواهد دعا كند در مشاهد مشرفه بلكه هر دعا كننده در هر كجا كه باشد براي هر مطلب و حاجتي آن كه مقدم دارد بر دعاي خود دعا بر سلامتي وجود مقدس حجت عصر حضرت صاحب الامر عليهم السلام را و اين مطلب بسيار مهم و داراي فوايد مهمه است كه شرحش مناسب اينجا نيست و شيخ مرحوم در باب دهم كتاب نجم ثاقب اين مطلب را مشروحا ذكر نموده و بعضي از ادعيه مخصوصه به اين مقام را ذكر فرموده هر كه خواهد به آنجا رجوع كند و مختصرترين آنها دعايي است كه در اعمال شب بيست و سوم ماه رمضان در ضمن دعاهاي شب هاي دهه آخر ذكر شد و ما در ذكر آداب زائر امام حسين عليه السلام دعايي نقل كرديم، كه در همه مشاهد مشرفه خوانده مي شود.