الخامِسة: «مُناجات الرّاغِبین»
پنجم: مناجات مشتاقان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
اِلهي اِنْ كانَ قَلَّ زادي فِي الْمَسيرِ اِلَيْكَ، فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنّي بِالتَّوَكُّلِ
خدایا اگر توشه ام برای پیمودن راه به سوی تو اندک است ولی گمانم به توکل و اعتماد
عَلَيْكَ، وَاِنْ كانَ جُرْمي قَدْ اَخافَني مِنْ عُقُوبَتِكَ، فَاِنَّ رَجآئي قَدْ
بر تو نیکوست و اگر جرم و گناهم مرا از کیفر تو ترسناک کرده ولی امیدم به من
اَشْعَرَني بِالْأَمْنِ مِنْ نِقْمَتِكَ، وَاِنْ كانَ ذَنْبي قَدْ عَرَضَني لِعِقابِكَ فَقَدْ
نوید ایمنی از انتقامت را می دهد و اگر گناهم مرا در سر راه کیفرت قرار داده ولی
اذَنَني حُسْنُ ثِقَتي بِثَوابِكَ، وَاِنْ اَنا مَتْنِي الْغَفْلَةُ عَنِ الْأِسْتِعْدادِ
اعتماد خوبی که به تو دارم مرا به پاداش نیکت آگاه کرده و اگر غفلت و بی خبری مرا از آمادگی
لِلِقآئِكَ، فَقَدْ نَبَّهَتْنِي الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِكَ، وَ الائِكَ، وَاِنْ اَوْحَشَ ما بَيْني
برای شرفیابی درگاهت به خواب عمیقی فرو برده ولی معرفت و آگاهی از کرم و بخشش هایت مرا بیدار کرده و اگر زیاده روی
وَبَيْنَكَ فَرْطُ الْعِصْيانِ وَالطُّغْيانِ، فَقَدْ انَسَني بُشْرَي الْغُفْرانِ
در نافرمانی و سرکشی میان من و تو را تیره ساخته ولی مژده آمرزش و خوشنود شدنت مرا به همدمی و انس با
وَالرِّضْوانِ، اَسْئَلُكَ بِسُبُحاتِ وَجْهِكَ، وَبِاَنْوارِ قُدْسِكَ، وَاَبْتَهِلُ اِلَيْكَ
تو کشانده از تو خواهم به تابش های جمالت و به انوار ذات مقدست و زاری کنم به درگاهت برای
بِعَواطِفِ رَحْمَتِكَ، وَلَطآئِفِ بِرِّكَ، اَنْ تُحَقِّقَ ظَنّي بِما اُؤَمِّلُهُ مِنْ
جلب عواطف مِهرت و دقائق احسانت که حقیقت بخشی به گمانم در آن چه از تو آرزومندم از
جَزيلِ اِكْرامِكَ، وَجَميلِ اِنْعامِكَ فِي الْقُرْبي مِنْكَ، وَالزُّلْفي لَدَيْكَ،
بخشش فراوان و احسان نیکو در مورد تقرب به تو و نزدیکی به حضرتت
وَالتَّمَتُّعِ بِالنَّظَرِ اِلَيْكَ، وَها اَنَا مُتَعَرِّضٌ لِنَفَحاتِ رَوْحِكَ وَعَطْفِكَ،
و بهره مند شدن از تماشای جمالت و اینک من خود را در معرض نسیم جانبخش لطف و توجهت درآورده
وَمُنْتَجِعٌ غَيْثَ جُودِكَ وَلُطْفِكَ، فآرٌّ مِنْ سَخَطِكَ اِلي رِضاكَ، هارِبٌ
و خواهان باران جود و احسانت هستم و از خشمت به سوی خوشنودیت گریخته و از خودت بدرگاه خودت فرار کرده ام
مِنْكَ اِلَيْكَ، راجٍ اَحْسَنَ ما لَدَيْكَ، مُعَوِّلٌ عَلي مَواهِبِكَ، مُفْتَقِرٌ اِلي
و امید بهترین چیزی را که نزد تو است دارم و بر بخشش های تو اعتماد و توکل کرده ام و نیازمند به سرپرستی
رِعايَتِكَ، اِلهي ما بَدَاْتَ بِهِ مِنْ فَضْلِكَ فَتَمِّمْهُ، وَما وَهَبْتَ لي مِنْ
و نگهداری توام خدایا بدانچه از فضل خود درباره من دست زدی به پایانش رسان و آنچه از کرمت بر من
كَرَمِكَ فَلا تَسْلُبْهُ، وَما سَتَرْتَهُ عَلَيَّ بِحِلْمِكَ فَلا تَهْتِكْهُ، وَما عَلِمْتَهُ
بخشیدی آن را از من مگیر و آنچه را به بردباری خویش بر من پوشانده ای آشکارش مکن و کارهای
مِنْ قَبيحِ فِعْلي فَاغْفِرْهُ، اِلهي اِسْتَشْفَعْتُ بِكَ اِلَيْكَ، وَاسْتَجَرْتُ بِكَ
زشتی را که من انجام داده ام برایم بیامرز خدایا خودت را به درگاهت شفیع آورم و از تو به خودت
مِنْكَ، اَتَيْتُكَ طامِعاً في اِحْسانِكَ، راغِباً فِي امْتِنانِكَ، مُسْتَسْقِياً وابِلَ
پناه برم به درگاهت آمده ام در حالی که آزمندم به احسانت مشتاقم به دریافت بخششت تشنه ام به باران رحمتت
طَوْلِكَ، مُسْتَمْطِراً غَمامَ فَضْلِكَ، طالِباً مَرْضاتَكَ، قاصِداً جَنابَكَ،
باران جویم از ابر فضل و احسانت جویای اسباب خشنودیت هستم و عازم تشرف به آستانت گشته ام
وارِداً شَريعَةَ رِفْدِكَ، مُلْتَمِساً سَنِيَّ الْخَيْراتِ مِنْ عِنْدِكَ، وافِداً اِلي
در جویبار عطایت وارد گشته و خواهشمند بهترین نیکی های تو هستم بار نیاز به درگاه
حَضْرَةِ جَمالِكَ، مُريداً وَجْهَكَ، طارِقاً بابَكَ، مُسْتَكيناً لِعَظَمَتِكَ
حضرت تو فرود آورده و ذات تو را خواهانم کوبنده ام در رحمتت را و خوارم در برابر عظمت
وَجَلالِكَ، فَافْعَلْ بي ما اَنْتَ اَهْلُهُ مِنَ الْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ، وَلا تَفْعَلْ بي
و جلالت پس انجام ده در باره ام آن چه را تو شایسته آنی از آمرزش و مهربانی و انجام مده درباره ام
ما اَنَا اَهْلُهُ مِنْ الْعَذابِ وَالنِّقْمَةِ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
آنچه را من سزاوار آنم از عذاب و انتقام به مهربانیت ای مهربانترین مهربانان