نماز حضرت جعفرعلیه السلام
و از جمله نمازها نماز حضرت جعفرعليه السلام كه اكسير اَعْظَمْ و كبريت اَحْمَرْ است و بسندهاي بسيار معتبره با فضيلت بسيار كه عمده آمرزش گناهان عظيمه است وارد شده و افضل اوقات آن صدر نهار جمعه است و آن چهار ركعت است به دو تشهّد و دو سلام در ركعت اوّل بعد از سوره حمد اِذا زُلْزَلَتْ مي خواند و در ركعت دوم سوره وَالْعادِياتِ و در ركعت سوم اِذا جآءَ نَصْرُاللَّهِ و در ركعت چهارم قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ و در هر ركعت بعد ازفراغ از قرائت پانزده مرتبه مي گويد سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ للَّهِ وَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَ اَللَّهُ اَكْبَرُ و در ركوع همين تسبيحات را ده مرتبه مي گويد و چون سر از ركوع برمي دارد ده مرتبه و در سجده اوّل ده مرتبه و بعد از سر برداشتن ده مرتبه و در سجده دوم ده مرتبه و بعد از سر برداشتن پيش از آنكه برخيزد ده مرتبه در هر چهار ركعت چنين مي كند كه مجموع سيصد مرتبه شود شيخ كليني از ابو سعيد مدائني روايت كرده كه حضرت صادق عليه السلام به من فرمود آيا تعليم نكنم تو را چيزي كه بگوئي آن را در نماز جعفر گفتم بلي تعليم فرما فرمود چون در سجده آخر چهار ركعت نماز رسيدي و از تسبيحات فارغ شدي بگو:
سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّوَالْوَقارَ سُبْحانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَ تَكَرَّمَ بِهِ سُبْحانَ
منزه است آنکس که لباس عزت و وقار به بر دارد منزه است آنکه مجد و بزرگیش فراگرفته و بدان گرامی باشد منزه است
مَنْ لايَنْبَغِي التَّسْبيحُ اِلاَّلَهُ سُبْحانَ مَنْ اَحْصي كُلَّشَيْ ءٍ عِلْمُهُ سُبْحانَ ذِي الْمَنِّ وَ
آنکه جز برای او تسبیح سزاوار نیست منزه آنکه علمش همه چیز را احصاء کرده منزه است خدای صاحب فضل و
النِّعَمِ سُبْحانَ ذِي الْقُدْرَةِ وَ الْكَرَمِ اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ
نعمت منزه است خدای صاحب کرم و قدرت خدایا از تو می خواهم به حق آنچه موجب عزت
مِنْ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَي الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ وَ اسْمِكَ الْأَعْظَمِ وَ كَلِماتِكَ التَّآمَّةِ
عرش تو گشته و به حق منتهای رحمت از کتاب تو و اسم اعظمت و کلمات تامه ات (اسماء حسنی یا کتاب های منزله یا غیر آن)
الَّتي تَمَّتْ صِدْقاً وَ عَدْلاً صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَيْتِهِ وَ افْعَلْ بي كَذا وَ كَذا
که از نظر راستی و عدالت به حد کمال رسیده درود فرست بر محمد و خاندانش و درباره من چنین و چنان کن.
به جاي اين كلمه حاجات خود را بخواهد و شيخ و سيّد از مُفَضِّل بن عُمَر روايت كرده اند كه گفت ديدم روزي حضرت امام جعفر صادق عليه السلام را كه نماز جعفر بجا آوردند پس دست ها را بلند كردند و اين دعا خواندند يا رَبِّ يا رَبِّ بقدري كه يك نفس وفا كند يا رَبّاهُ يا رَبّاهُ بقدر يك نفس رَبِّ رَبِّ باز بقدر يك نفس يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ باز بقدر يك نفس يا حَيُّ يا حَيُّ بقدر يك نفس يا رَحيمُ يا رَحيمُ باز بقدر يك نفس يا رَحْمنُ يا رَحْمنُ هفت مرتبه يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ هفت مرتبه پس خواندند:
اَللّهُمَّ اِنّي اَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِكَ وَ اَنْطِقُ بِالثَّنآءِ عَلَيْكَ وَ اُمَجِّدُكَ وَ
خدایا من گفتارم را به ستایش تو آغاز کنم و به ثنای تو زبان می گشایم و تو را به بزرگی یاد می کنم و
لاغايَةَ لِمَدْحِكَ وَ اُثْني عَلَيْكَ وَ مَنْ يَبْلُغُ غايَةَ ثَنآئِكَ وَ اَمَدَ مَجْدِكَ
ستایشت پایان ندارد و تو را ثناگویم ولی آنکس که به منتهای ثنای تو و انتهای مجد و عظمتت برسد
وَ اَنّي لِخَليقَتِكَ كُنْهُ مَعْرِفَةِ مَجْدِكَ وَ اَيَّ زَمَنٍ لَمْ تَكُنْ مَمْدُوحاً
کیست و کجا مخلوق تو می توانند به کنه معرفت مجد تو برسند و چه وقت بوده که تو
بِفَضْلِكَ مَوْصُوفاً بِمَجْدِكَ عَوَّاداً عَلَي الْمُذْنِبينَ بِحِلْمِكَ تَخَلَّفَ
به فضل خویش ستوده نبوده ای و به مجد و عظمت موصوف نگشته ای و با بردباری خود بر گنهکاران پی درپی بازنگشته ای
سُكَّانُ اَرْضِكَ عَنْ طاعَتِكَ فَكُنْتَ عَلَيْهِمْ عَطُوفاً بِجُودِكَ جَواداً
ساکنان زمینت از اطاعت تو سرباز زدند ولی تو بر آنها به بخشش و عطایت مهر ورزی و به فضل خویش بر آنها جود
بِفَضْلِكَ عَوَّاداً بِكَرَمِكَ يا لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ الْمَنَّانُ ذُوالْجَلالِ وَالْإِكْرامِ
کنی و به کرمت پی درپی بر آنها بازگردی ای که نیست معبودی جز تو نعمت دهنده بسیار و صاحب جلالت و کرامت
پس حضرت فرمود كه اي مُفضّل هرگاه تو را حاجت ضروري بوده باشد نماز جعفررا بكن و اين دعا را بخوان و حوائج خود را از خدا طلب كن كه برآورده مي شود انشاء اللَّه تعالي مؤلف گويد كه شيخ طوسي براي برآمدن حاجت از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود روزه بگير روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را و چون آخر روز پنجشنبه شود تصدّق بده بر ده مسكين هر مسكيني مُدّي از طعام پس چون روز جمعه شود غسل كن و برو به صحرا و نماز جعفر را بجا آور و برهنه كن زانوها را و بچسبان به زمين و بگو:
يا مَنْ اَظْهَرَالْجَميلَ وَ سَتَرَ الْقَبيحَ يا مَنْ لَمْ يُؤاخِذْ بِالْجَريرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ
ای آنکه کار خوب (و زیبا) را آشکار سازی و کار زشت را بپوشانی ای آنکه بندگان را به جرم و جنایت نگیری و پرده آنها را نَدَری
يا عَظيمَ الْعَفْوِ يا حَسَنَ التَّجاوُزِ يا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ يا باسِطَ الْيَدَيْنِ
ای بزرگ گذشت و ای نیکو در گذر و ای که مغفرتت وسیع و دست هایت به رحمت
بِالرَّحْمَةِ يا صاحِبَ كُلِّ نَجْوي وَ مُنْتَهي كُلِّ شَكْوي يا مُقيلَ
گشوده است ای آگاه هر راز و پایان هر شکایت ای درگذرنده
الْعَثَراتِ يا كَريمَ الصَّفْحِ يا عَظيمَ الْمَنِّ يا مُبْتَدِءاً باِلنِّعَمِ قَبْلَ
لغزش ها ای که در چشم پوشی بزرگواری ای بزرگ نعمت ای که پیش از
اسْتِحْقاقِها يا رَبَّاهُ يا رَبَّاهُ يا رَبَّاهُ
استحقاق آغاز به نعمت کنی ای پروردگار ای پروردگار
ده مرتبه
يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ يا اَللَّهُ
ای خدا ای خدا ای خدا
ده مرتبه
يا سَيِّداهُ يا سَيِّداهُ
ای آقا ای آقا
ده مرتبه
يا مَوْلاياهُ يا مَوْلاياهُ
ای مولا ای مولا
ده مرتبه
يا رَجاءاهُ
امید من
ده مرتبه
يا غِياثاهُ
ای پناه من
ده مرتبه
يا غايَةَ رَغْبَتاهُ
ای منتهای رغبت من
ده مرتبه
يا رَحْمنُ
ای بخشاینده
ده مرتبه
يا رَحيمُ
ای مهربان
ده مرتبه
يا مُعْطِيَ الْخَيْراتِ
ای دهنده خیرها
ده مرتبه
صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ كَثيراً طَيِّباً كَاَفْضَلِ ما صَلَّيْتَ عَلي اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ
درود فرست بر محمد و آل محمد بسیار و پاکیزه مانند بهترین درودی که بر یکی از مخلوق خود فرستی
و حاجت خود را بطلب
مؤلف گويد كه روايات بسيار وارد شده در باب روزه اين سه روز و بجا آوردن دو ركعت نماز نزد زوال روز جمعه براي برآمدن حاجت