دعاى آن حضرت در روز عید فطر و جمعه:
اى آن که رحم مى کنى بر آن که بندگان بر او رحم نمى کنند،
و اى کسى که مى پذیرى کسى را که شهرها
نمى پذیرندش،
و اى کسى که اهل حاجتمندان خود را خوار نمى کنى،
و اى کسى که اصرارکنندگان را
ناامید نمى نمایى،
و اى کسى که دست ردّ بر سینه توقع داران نمى زنى،
و اى کسى که
پیشکش بى مقدار را مى پذیرى،
و کمترین کارى را که برایت کنند سپاس مى نهى،
- و اى
کسى که عمل اندک را قدر مى نهى،
و مزد بزرگ بر آن مى پردازى،
و اى که هر کس به تو نزدیک گردد به او
نزدیک مى شوى،
و اى کسى که هر که را از تو روى گرداند به حضرتت فرا مى خوانى،
و اى کسى که
نعمت خودرا تغییر نمى دهى،
و به انتقام شتاب نمى ورزى،
و اى کسى که نهال خوبى را
به بار مى آورى تابیفزایى،
و از بدى درمى گذرى تا آن را ناپدید نمایى،
آرزوها
پیش از رسیدن به نهایت کرمت با حاجات روا شده بازگشتند،
و ظرفهاى طلب به فیض
بخششت لبریز شدند،
و اوصاف به کنه وصف تو نرسیده
از هم گسیختند،
پس بدون شک برترىِ برتر از هر برترى مخصوص توست،
و جلال
امجد بر هر جلالى ویژه توست.
هر بزرگى در پیشگاهت کوچک است،
و هر
شریفى در جنب شرفت پست است،
آنان که به غیر حضرتت روآورده اند
نومید شدند،
و آنان که جز وجود تو خواسته اند به خسران نشستند،
وآنان که به درگاه غیر تو شدند
به تباهى رسیدند،
و جز آنان که فضل تو را طالب شدند تهیدست ماندند.
درِ رحمتت براى تمام خواهندگان باز،
و عطایت براى گدایان رایگان،
و فریادرسیت
به فریادخواهان نزدیک است،
آرزومندان از تو نومید نمى شوند،
و درخواست کنندگان
از عطایت محروم نمى شوند،
و مستغفران از عذاب تو تیره بخت نمى گردند،
سفره روزیت براى عاصیان پهن است،
و بردباریت شامل دشمنانت نیز مى گردد،
عادتت احسان به بدکاران است،
و سنّتت رحمت بر
تجاوزکاران،
تا جائى که مدارایت اینان را از بازگشت به تو غافل نموده،
و مهلت دادنت ایشان را
از خوددارى از گناه بازداشته،
حال آنکه تنها تو با آنان بردبارى کرده اى تا به فرمانت بازآیند،
و از آن رو به آنان مهلت داده اى که اطمینان به دوام سلطنتت دارى،
پس آن که اهل سعادت بود
فرجام کارش را به سعادت بردى،
و هر که تیره بخت بود به تیره بختى اش واگذاشتى،
همه سر به فرمان حکم حضرتت خواهند داشت،
و بازگشت کارشان به سوى فرمان تو خواهد بود،
پادشاهیت با مهلت طولانیى که به آنان مى دهى سستى نپذیرد،
و از تأخیر محاکمه ایشان
برهان و حجتت ازمیان نرود.
حجتت استوار و پابرجاست و باطل نگردد،
و
سلطنت ثابت است آن سان که زوال نپذیرد،
پس واى بر آن که از تو روى برتابد،
و نومیدى ذلّت بار از آن کسى است که ازتو نومید گشته،
بدترین تیره بختى ها براى کسى است که به تو
مغرور شده،
چه عذاب هاى دردناکى که خواهد چشید! و چه اندازه سرگردانى درازى در عذابت
خواهد داشت،
و آرزوى گشایش از این کس چه دور است! و نومیدى او براى سهولت خروج از عذابت بسیار!
تمام اینها براساس عدل در قضاى غیرجائرانه تو،
و از سر انصاف در حکم
غیرظالمانه توست.
چرا که پى در پى اتمام حجت نمودى،
و آنچه سزاوار اندرز و ارشاد بود
بیان داشتى،
و تهدیدت را اعلام فرمودى،
و با لطف و محبت ترغیب به حقایق نمودى،
و براى بیدارى مردم مثلهاآوردى،
و به آنان مهلتِ طولانى دادى،
و کیفر را به تأخیر انداختى در صورتى که
بر شتاب در عذاب توانا بودى،
و مدارا نمودى در حالى که قدرت بر عجله داشتى،
مدارایت از روى ناتوانى،
و مهلت دادنت از باب سستى،
و خودداریت از باب غفلت،
و به تأخیر انداختنت از روى مدارا و سازش نبوده،
بلکه به این خاطر است که حجتت رساتر،
و بزرگواریت
کاملتر،
و احسانت فراگیرتر،
و نعمتت تمامتر باشد،
تمام اینها
بوده و هست و خواهد بود،
و حجت تو برتر از آن است که به طور کامل وصف شود،
و برزگى تو والاتر از آن است که کسى به کنهش برسد،
و نعمتت بیش
از آن است که همه اش به شماره درآید،
و احسانت بیش از آن است که کسى کمترین آن را
شکرآرد،
و اکنون نبودن زبان سخن مرا از ادامه سپاست ناتوان ساخته،
و زبان تمجیدم
از کار افتاده،
و نهایت قدرتم آن است که به درماندگى اقرار کنم
نه از سر رغبت به کوتاهى در ستایش تو -اى پروردگار من بلکه از باب ناتوانى.
اینک منم که به درگاهت روى آورده ام،
و از حضرتت توقع پذیرایى نیک دارم،
پس بر محمد و آلش درود فرست،
و رازم را
بشنو،
و دعایم را مستجاب کن،
و روزم را به ناامیدى و تهیدستى به شب مرسان،
و در دریوزگیم دست ردّ به سینه ام مزن،
و رفتنم را از پیشگاهت،
و بازگشتم را به حضرتت گرامى دار،
زیرا در آنچه بخواهى دچار مضیقه نمى شوى،
و در برابر خواسته ها
ناتوان نمى باشى،
و بر هر چیزى قدرت دارى،
و هیچ حول و قوه اى
جز به دست خداى بزرگ نیست.