دعاى آن حضرت در ذکر توبه و درخواست توفیق آن از پروردگار:
بارخدایا،
اى کسى که توصیف واصفان وصفت نتوان کرد،
و اى کسى که امید امیدواران
از تو فراتر نرود،
و اى کسى که پاداش نیکوکاران نزد تو ضایع نگردد،
و اى
آن که ترس عبادت کنندگان به تو منتهى شود،
و اى آن که نهایت بیم
پرهیزکارانى،
این جایگاه کسى است که بازیچه دست گناهان است،
و مهارهاى خطاها او را
به پیش رانده،
و شیطان بر او چیره گشته،
از این جهت در اجراى امر تو کوتاهى
ورزیده،
و از سر نادانى و غرور به آنچه از آن نهى نمودى آلوده شده،
مانند کسى که به قدرت تو
بر خود ناآگاه است،
یا فضل و احسانت را درباره خویش منکر است،
تا چون دیده
هدایتش گشوده،
و ابرهاى کورى از برابرش برطرف شده،
ستمهایى که بر خود نموده
شماره نموده،
و در امورى که با خداى خود مخالفت ورزیده اندیشه کرده،
آنگاه بزرگى عصیانش را مشاهده کرده،
و به عظمت مخالفتش بصیرت پیدا نموده،
پس با دلى امیدوار،
و رویى شرمسار به سوى تو
رو آورده،
و از روى اطمینان به تو با شوق و رغبت متوجه تو شده،
و از باب یقین با بارطمع آهنگ تو نموده،
و از روى اخلاص با توشه ترس قصد تو کرده،
در حالى که جز تو به احدى
طمع نداشته،
و از هیچ چیز غیر تو نترسیده،
پس در حضورت با حال
زارى ایستاده،
و دیده اش را از روى خشوع به زمین دوخته،
و در برابر عزت تو باذلت و خوارى سر به زیر افکنده،
واز سر فروتنى رازى راکه تو بهتر ازاوبدان آگاهى
برایت آشکار ساخته،
و از سر خشوع معاصى خود را که حضرتت به تعداد آنها آگاهترى
برشمرده،
و از مهلکه اى بزرگ که بر علمت گذشته،
و
از کار زشتى که به قضاى تو مایه رسوائیش شده به تو پناه آورده: گناهانى که لذّت هایش سپرى شده
و رفته،
ولى پیامدهاى زیان بخشش بجاى مانده و گریبانگیر شده،
الهى اگر این بنده را عقوبت کنى منکر
عدلت نشود،
و اگر از وى بگذرى و بر او رحمت آورى عفوت را عظیم نشمارد،
زیرا که تو خداى کریمى هستى،
که عفو گناه بزرگ در نظرت بزرگ نمى نماید.
بار خدایا اینک منم که در پیشگاهت مطیع و سر به فرمان آمده ام در اینکه خود به ما گفتى که
تو را بخوانیم،
و از تو وفاى به وعده اى را که در مورد اجابت داده اى خواستارم،
زیرا
که فرموده اى: «مرا بخوانید تا خواسته شما را اجابت کنم».
بار خدایا پس بر محمد و آلش درود
فرست, و با آمرزش خود با ممن برخورد کن چنانکه من با اعتراف به گناه با تو برخورد کردم،
و مرا از لغزشگاههاى
معاصى برگیر چنانکه من در برابر تو پستى گزیدم،
و بر من پرده پوشى کن
چنانکه در انتقام از من درنگ فرمودى.
بار الها نیّتم را در طاعتت استوار کن،
و بینشم را در عبادتت محکم فرما،
و مرا به اعمالى موفق کن که به سبب آن
چرک گناهان را از من بشویى،
و هنگام خروج از دنیا مرا بر آئین خود و
پیامبرت (علیه السلام) بمیران.
بار الها در این موقعیتى که
در آنم از گناهان بزرگ و کوچکم،
و از گناهان پوشیده
و آشکارم،
و از لغزشهاى گذشته و تازه ام به سویت بازمى گردم،
مانند بازگشت توبه کننده اى
که خیال گناه در درونش نگذرد،
و فکر برگشتن به گناه را به خاطرش راه ندهد،
و تو خود
اى پروردگار من در کتاب محکمت فرمودى که توبه را از بندگانت مى پذیرى،
و
و از سیّئات درمى گذرى،
و توبه کنندگان را دوست دارى،
پس براساس وعده خود توبه ام
را بپذیر،
و همان طور که ضمانت نموده اى از گناهانم بگذر،
و چنانکه شرط فرموده اى
محبتت را بر من لازم فرما،
و من هم در مقابل این همه عنایت تعهد مى کنم که به آنچه پسند تو
نیست برنگردم،
و ضمانت مى نمایم که به کارى که مورد نکوهش توست بازنگردم،
و پیمان
مى بندم که از تمام گناهان دورى کنم.
الهى تو به آنچه از من سرزده آگاه ترى،
پس آنچه را از من خبردارى بیامرز،
و مرا با قدرت خود به سوى آنچه دوست دارى متوجه ساز.
خداوندا،
بر ذمّه من و بالهایى است که به یاد دارم،
و وبالهایى است که فراموشم شده،
و همه آنها در برابر دیده توست که به خواب نمى رود،
و نزد علم توست که در آن فراموشى راه ندارد،
پس در مقابل آن و بالها به صاحبانش عوض بده،
و وزر آن را از من بریز،
و سنگینى آن را از دوش جان
من بردار،
و مرا از دستیازى به نظیر آن بازدار.
الهى مرا قدرت
وفاى به توبه خود جز با حفظ تو نیست،
و توان خوددارى از گناهان ندارم
جز به قوّت تو،
پس مرا با نیروى کافى تقویت کن،
و خود عهده دار نیروى بازدارنده از گناهم باش.
الهى هر بنده اى که به سویت باز گردد و حضرتت به علم غیبى که دارى مى دانى
که او توبه شکن و بازگردنده به گناه و خطاى خویش است،
پس من به تو پناه مى برم
از آنکه چنین باشم،
اینک این توبه مرا چنان توبه اى قرار ده که بعد از آن محتاج توبه اى
دیگر نباشم،
توبه اى که سبب محو گناهان گذشته،
و ایمنى از گناه در بقیّه ایّام عمر باشد.
خداوندا از نادانى خود از حضرتت عذر مى خواهم،
و بخشش از کردار بدم را از تو خواهانم،
پس از باب احسان مرا در پناه رحمت خویش درآور،
و از راه تفضل لباس
عافیت بر من بپوشان.
الهى،
و از هر چه مخالف خواست
تو بوده،
یا از گردونه محبت تو بیرون مى برد،
از خاطراتى که در قلبم گذشته،
و نگاههاى
چشمم،
و گفتارهاى زبانم،
چنان توبه اى مى کنم که هر یک از اعضایم به
سهم خود از عقوبتت سالم ماند،
و از انتقام و قهرى که متجاوزگران از آن مى هراسند
ایمن گردد.
الهى بر تنهائیم در پیشگاهت،
و تپیدن
قلبم از ترست،
و لرزه اعضایم از هیبتت رحم کن،
زیرا
گناهانم - اى پروردگار من - مرا در عرصه رسوایى و خوارى در پیشگاهت نشانده،
پس اگر حرف نزنم
کسى از جانب من سخن نمى گوید،
و اگر از خود شفاعت کنم چنان نیستم که شفاعتم پذیرفته گردد.
بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست،
و کرمت را درباره خطاهایم شفیع من فرما،
و زشتى هایم را با عفوت از من ببخش،
و جزایم را از عقوبت خود مساز،
و دامان احسانت را بر من بگستر،
و مرا در پرده عفوت بپوشان،
و با من رفتار شخص پر قدرتى کن
که بنده اى ذلیل با زارى به درگاهش رفته و او بر وى ترحم نموده،
یا ثروتمندى که فقیرى سر راهش
نشسته و او از وى دستگیرى نموده.
بارالها مرا از تو پناه دهنده اى نیست پس باید عزت تو پناهم دهد،
و براى من شفیعى به سوى تو نیست پس باید فضل تو شفیعم شود،
و گناهانم مرا
در عرصه ترس بُرده پس باید عفو تو مرا ایمن سازد،
زیرا آنچه بر زبان آوردم
از باب جهل به کردار زشتم،
و در اثر فراموشى کارهاى بد گذشته ام نیست،
بلکه براى آن است که آسمان تو و هر که در آن است،
و زمین تو و هر که بر روى آن است کردم،
ندامتی را که برای تو آشکار کردم, و توبه اى را که به سبب آن به تو پناه بردم بشنوند،
تا مگر یکى از
اینان در سایه رحمتت بر پریشان حالیم رحم کند،
یا براى آشفتگیم
بر من رقّت آورد،
پس از جانب خود دعایى به حال من کند که از دعاى خود من نزد تو به اجابت
نزدیکتر باشد،
یا شفاعتى نصیبم گردد که از شفاعت خودم نزد تو استوارتر جلوه کند،
و رهاییم
از خشم تو،
و دستیابیم به خشنودیت در آن باشد.
الهى اگر پشیمانى در پیشگاه حضرتت توبه است
پس من از همه پشیمان ترم،
و اگر ترک گناه بازگشت محسوب مى شود
پس اولین بازگشت کننده منم،
و اگر استغفار سبب ریختن گناهان است پس من در برابرت
از استغفار کنندگانم،
بارالها همان گونه که به توبه و بازگشت فرمان دادى و پذیرش آن را
ضمانت فرمودى،
و بر دعا ترغیب نمودى و نسبت به آن وعده اجابت دادى،
پس بر
محمد و آلش درود فرست،
و توبه ام را قبول کن،
و از رحمتت نومید و مأیوسم
باز مگردان،
زیرا که حضرتت پذیرنده توبه گناهکاران،
و بخشنده خطاپیشگانى هستى
که از صمیم دل به تو بازمى گردند.
بار الها بر محمد و آلش دورد فرست همچنان که به وسیله او ما را هدایت
فرمودى،
و بر محمد و آلش درود فرست همچنان که به سبب او ما را رهایى کرامت کردى،
و بر محمد
و آلش درود فرست چنان درودى که در قیامت و در روز نیاز به تو از ما شفاعت
کند،
که تو بر هر چیز توانایى،
و آن بر تو سهل و آسان است.