میرزا مهدی بن اسماعیل غروی از مؤسسان "مکتب تفکیک" در سال 1264 ش (1303 ق) در اصفهان به دنیا آمد.
او پس از تحصیل از محضر پدر، سیدمحمدباقر درچه‌ای، ملامحمد کاشانی و جهانگیرخان قشقایی، در 12 سالگی به عتبات رفت و از علمایی چون سیداسماعیل صدر، آخوند خراسانی، سیدمحمدکاظم یزدی و میرزای نایینی استفاده برد.
وی پس از مدتی اعتکاف در مسجد سهله، جزوه‌هایی را که در مورد فلسفه نوشته بود به درون رودخانه کوفه ریخت و مباحث جدیدی را در معارف قرآن و احادیث، طرح کرد.
این مباحث، بعدها از سوی محمدرضا حکیمی به "مکتب تفکیک" موسوم شد.
این مکتب را شاگردان میرزا مهدی مورد شرح و بسط قرار دادند.
میرزا مهدی معتقد بود فلسفه اسلامی را باید از متن قرآن و سنت معصوم استخراج کرد.
ابواب الهُدی، اعجاز قرآن و معارف قرآن از تألیفات اوست.
میرزا مهدی اصفهانی، در سال 1305 ش به مشهد رفت و تا پایان عمر به تدریس و تالیف همت گماشت و دانشمندانی چون میرزا هاشم قزوینی، میرزا مجتبی قزوینی، سیدصدرالدین صدر، محمدکاظم دامغانی، محمدتقی شریعتی و شیخ‌حسنعلی مروارید از محضر او بهره بردند.
وی در 23 آبان 1325 ش برابر با 19 ذی‌الحجه 1365ق در 61 سالگی دار فانی را وداع گفت و در حرم رضوی به خاک سپرده شد.