نهج البلاغه - خطبه : 78 - دعایی از آن حضرت

78-  من کلمات کان (علیه السلام) یدعو بها :
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی فَإِنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَیَّ بِالْمَغْفِرَةِ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی مَا وَأَیْتُ مِنْ نَفْسِی وَ لَمْ تَجِدْ لَهُ وَفَاءً عِنْدِی اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی مَا تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَیْکَ بِلِسَانِی ثُمَّ خَالَفَهُ قَلْبِی اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی رَمَزَاتِ الْأَلْحَاظِ وَ سَقَطَاتِ الْأَلْفَاظِ وَ شَهَوَاتِ الْجَنَانِ وَ هَفَوَاتِ اللِّسَانِ .

دعایی است از آن حضرت (علیه السلام): از سخنان آن حضرت است که با این جملات دعا میکرد.

پروردگارا، بر من ببخشا آنچه را که درباره من از من داناتری. اگر بار دیگر به خطائی که کرده بودم، برگردم بار دیگر با بخشش خود بر من عنایت بفرما. بر من ببخشا آنچه را که از نفس خود وعده کردم و تو درباره آن وعده از من وفا ندیدی. بار الها، بر من ببخشا آنچه را که بوسیله زبانم بر تو تقرب جستم، سپس قلبم با کاری که زبانم کرده بود، مخالفت نمود. ای خدای من، بر من ببخشا اشاراتی را که با چشمانم نموده ام و الفاظ بی معنی و باطل را که گفته ام و امیال و تمنیاتی را که در دلم سر زده اند و لغزشهائی را که با زبانم مرتکب شده ام.