نهج البلاغه - حکمت : 45 - ولایت علی (علیه السلام)، نشانه ایمان

وَ قَالَ ( علیه السلام ) : لَوْ ضَرَبْتُ خَیْشُومَ الْمُؤْمِنِ بِسَیْفِی هَذَا عَلَى أَنْ یُبْغِضَنِی مَا أَبْغَضَنِی وَ لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْیَا بِجَمَّاتِهَا عَلَى الْمُنَافِقِ عَلَى أَنْ یُحِبَّنِی مَا أَحَبَّنِی وَ ذَلِکَ أَنَّهُ قُضِیَ فَانْقَضَى عَلَى لِسَانِ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ ( صلى الله علیه وآله ) أَنَّهُ قَالَ یَا عَلِیُّ لَا یُبْغِضُکَ مُؤْمِنٌ وَ لَا یُحِبُّکَ مُنَافِقٌ .

و فرمود: اگر با این شمشیرم بینی شخص باایمان را بزنم که مرا دشمن بدارد، ندارد و و اگر همه دنیا را به کسیه منافق بریزم که به من محبت بورزد، هرگز نورزد، این برای آن است که قضا بر زبان پیامبر (صلی الله علیه و آله) جاری گشته است که فرموده: (ای علی، هیچ مومنین عداوت به تو نورزد و هیچ منافقی به تو محبت نکند).