نهج البلاغه - حکمت : 400 - چشم زخم

وَ قَالَ ( علیه السلام ) : الْعَیْنُ حَقٌّ وَ الرُّقَى حَقٌّ وَ السِّحْرُ حَقٌّ وَ الْفَأْلُ حَقٌّ وَ الطِّیَرَةُ لَیْسَتْ بِحَقٍّ وَ الْعَدْوَى لَیْسَتْ بِحَقٍّ وَ الطِّیبُ نُشْرَةٌ وَ الْعَسَلُ نُشْرَةٌ وَ الرُّکُوبُ نُشْرَةٌ وَ النَّظَرُ إِلَى الْخُضْرَةِ نُشْرَةٌ .

و فرمود: چشم زدن واقعیت دارد و افسونگری و جادوگری راست است و فال نیک زدن صحیح است و فال بد زدن درست نیست و اعتقاد به رسیدن بیماری به دیگری درست نیست. بوی خوش برای بیماری مفید است و عسل درمان و سواری بر مرکب نشاطآور است و نظر به سبزه ها انبساط آور .