متن عربی

234-  و من کلام له (علیه السلام) :
رَوَى ذِعْلَبٌ الْیَمَامِیُّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ قُتَیْبَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ یَزِیدَ عَنْ مَالِکِ بْنِ دِحْیَةَ قَالَ کُنَّا عِنْدَ أَمِیرِ الْمُؤْمنِیِنَ (علیه السلام) وَ قَدْ ذُکِرَ عِنْدَهُ اخْتِلَافُ النَّاسِ فَقَالَ :
إِنَّمَا فَرَّقَ بَیْنَهُمْ مَبَادِئُ طِینِهِمْ وَ ذَلِکَ أَنَّهُمْ کَانُوا فِلْقَةً مِنْ سَبَخِ أَرْضٍ وَ عَذْبِهَا وَ حَزْنِ تُرْبَةٍ وَ سَهْلِهَا فَهُمْ عَلَى حَسَبِ قُرْبِ أَرْضِهِمْ یَتَقَارَبُونَ وَ عَلَى قَدْرِ اخْتِلَافِهَا یَتَفَاوَتُونَ فَتَامُّ الرُّوَاءِ نَاقِصُ الْعَقْلِ وَ مَادُّ الْقَامَةِ قَصِیرُ الْهِمَّةِ وَ زَاکِی الْعَمَلِ قَبِیحُ الْمَنْظَرِ وَ قَرِیبُ الْقَعْرِ بَعِیدُ السَّبْرِ وَ مَعْرُوفُ الضَّرِیبَةِ مُنْکَرُ الْجَلِیبَةِ وَ تَائِهُ الْقَلْبِ مُتَفَرِّقُ اللُّبِّ وَ طَلِیقُ اللِّسَانِ حَدِیدُ الْجَنَانِ .

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
 (ذعلب یمانی) از (احمد بن قتیبه) از (عبدالله بن یزید)، از (مالک بن دحیه) نقل می کند:
 نزد امیرالمومنین (علیه السلام) بودیم که سخن از اختلاف مردم به میان آمد، آن حضرت فرمود:
 جز این نیست که مردم را ارکان اولیه گلی که از آن آفریده شده اند، از یکدیگر جدا کرده است. توضیح این که مردم پیش از خلقت، پاره ای از زمین شوره و شیرین و سخت و نرم بودند. آنان به اندازه نزدیکی ماده اولیه خلقتشان (زمین) به یکدیگر و به قدر اختلافی که در نسبت با آن زمین داشته اند، همسان می باشند. پس آنکه خوش منظر است، عقلش ناقص است و آنکه قامت کشیده دارد کوته همت است. کسی که دارای عمل پاکیزه است چهره ای زشت دارد و آنکه قامتی کوتاه دارد، زیرک و هشیار است. انسانی که طبیعتش احسانگر است، تصنع کردنش ناخوشایند است. و آن کس که قلبش سرگشته است، تعقلش آشفته است و آدم خوش زبان دارای دلی آهنین است.