نهج البلاغه - خطبه : 118 - ستایش اصحاب خود

118-  و من کلام له (علیه السلام) فی الصالحین من أصحابه :
أَنْتُمُ الْأَنْصَارُ عَلَى الْحَقِّ وَ الْإِخْوَانُ فِی الدِّینِ وَ الْجُنَنُ یَوْمَ الْبَأْسِ وَ الْبِطَانَةُ دُونَ النَّاسِ بِکُمْ أَضْرِبُ الْمُدْبِرَ وَ أَرْجُو طَاعَةَ الْمُقْبِلِ فَأَعِینُونِی بِمُنَاصَحَةٍ خَلِیَّةٍ مِنَ الْغِشِّ سَلِیمَةٍ مِنَ الرَّیْبِ فَوَاللَّهِ إِنِّی لَأَوْلَى النَّاسِ بِالنَّاسِ .

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): درباره یاران صالحش

شمایید یاران حق و برادران یکدیگر در دین. سپرهای نگهدارنده در روز سخت. و کمک من هستید در برابر مردم. به وسیله شما می زنم مردم رویگردان (از حق) را و امید می دارم اطاعت کسانی را که رو به حق می آورند. پس مرا در خیرخواهی خالی از خیانت کمک کنید که از شبه و ابهام سالم باشد. سوگند به خدا، من شایسته ترین مردم بر مردم هستم.