نهج البلاغه - حکمت : 100 - در برابر ستایش دیگران

وَ قَالَ (علیه السلام) : وَ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِی وَجْهِهِ فَقَالَ اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَعْلَمُ بِی مِنْ نَفْسِی وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِی مِنْهُمْ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَیْراً مِمَّا یَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لَا یَعْلَمُونَ

(جمعی از مردم آن حضرت را در رویارویش مدح نمودند، پس فرمود:) خداوندا، تو از خود من به من داناتری و من به خویشتنم از این مردم داناترم. خداوندا، ما را بهتر از آن که اینان گمان می کنند، قرار بده و آنچه را که اینان درباره ما نمی دانند بیامرز .