نهج البلاغه - نامه : 1 - به مردم کوفه

رسائل أمیر المؤمنین (علیه السلام )
باب المختار من کتب مولانا أمیر المؤمنین علی ( علیه السلام ) و رسائله إلى أعدائه و أمراء بلاده و یدخل فی ذلک ما اختیر من عهوده إلى عماله و وصایاه لأهله و أصحابه

1-  و من کتاب له ( علیه السلام ) إلى أهل الکوفة عند مسیره من المدینة إلى البصرة :
مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ إِلَى أَهْلِ الْکُوفَةِ جَبْهَةِ الْأَنْصَارِ وَ سَنَامِ الْعَرَبِ أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّی أُخْبِرُکُمْ عَنْ أَمْرِ عُثْمَانَ حَتَّى یَکُونَ سَمْعُهُ کَعِیَانِهِ إِنَّ النَّاسَ طَعَنُوا عَلَیْهِ فَکُنْتُ رَجُلًا مِنَ الْمُهَاجِرِینَ أُکْثِرُ اسْتِعْتَابَهُ وَ أُقِلُّ عِتَابَهُ وَ کَانَ طَلْحَةُ وَ الزُّبَیْرُ أَهْوَنُ سَیْرِهِمَا فِیهِ الْوَجِیفُ وَ أَرْفَقُ حِدَائِهِمَا الْعَنِیفُ وَ کَانَ مِنْ عَائِشَةَ فِیهِ فَلْتَةُ غَضَبٍ فَأُتِیحَ لَهُ قَوْمٌ فَقَتَلُوهُ وَ بَایَعَنِی النَّاسُ غَیْرَ مُسْتَکْرَهِینَ وَ لَا مُجْبَرِینَ بَلْ طَائِعِینَ مُخَیَّرِینَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ دَارَ الْهِجْرَةِ قَدْ قَلَعَتْ بِأَهْلِهَا وَ قَلَعُوا بِهَا وَ جَاشَتْ جَیْشَ الْمِرْجَلِ وَ قَامَتِ الْفِتْنَةُ عَلَى الْقُطْبِ فَأَسْرِعُوا إِلَى أَمِیرِکُمْ وَ بَادِرُوا جِهَادَ عَدُوِّکُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ .

ترجمه نامه ها نهج البلاغه (علامه محمد تقی جعفری)

نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
 به اهل کوفه در موقع حرکت از مدینه به بصره

این نامه از بنده خدا علی زمامدار مومنان است به اهل کوفه، جلوه گاه کرامت انصار و بلندی مقام عرب: پس از حمد خداوندی و درود بر پیامبر عظیم الشان و فرزندان طیب و طاهر او، من از داستان عثمان برای شما خبر و اطلاعی می دهم که شنیدنش مانند دیدنش باشد. مردم طعنه بر او زدند و من مردی از مهاجرین بودم که رضایت و خوشی او را به طور فراوان می خواستم و کمتر سرزنشش می کردم. کمترین رفتار طلحه و زبیر تاختن بر آن مرد بود و نرمترین تحریکشان، شدت و خشونت درباره او بود. و از عایشه درباره عثمان حرکت ناگهانی غضب آلود بود.
 گروهی بر او هجوم آوردند و او را کشتند و مردم با من بیعت کردند بدون این که اکراه و اجبار شوند، بلکه بیعت آنان بر کمال رضایت و اختیار استوار بود. و بدانید سرزمین هجرت (مدینه) مردمش را از خود به دور انداخت و مردم همه از آن سرزمین کنده شدند و همانند جوش دیگ، از آتش آشوب جوشیدند و فتنه و شورش بر محور خود قرار یافت. بشتابید به سوی امیر خود و به جهاد با دشمنانتان پیشدستی کنید، با مشیت خداوند عزوجل.