زیارت سوم
سيد عبد الكريم بن طاوس از صفوان جمال روايت كرده است كه گفت: چون با حضرت صادق عليه السلام وارد كوفه شديم در هنگامي كه آن حضرت نزد ابو جعفر دوانقي مي رفتند فرمود كه اي صفوان شتر را بخوابان كه اين نزديك قبر جدم امير المؤمنين عليه السلام است پس فرود آمدند و غسل كردند و جامه را تغيير دادند و پاها را برهنه كردند و فرمودند كه تو نيز چنين كن پس روانه شدند به جانب نجف و فرمودند كه گام ها را كوتاه بردار و سر را به زير انداز كه حق تعالي براي تو به عدد هر گامي كه بر مي داري صد هزار حسنه مي نويسد و صد هزار گناه محو مي كند و صد هزار درجه بلند مي كند و صد هزار حاجت برمي آورد و مي نويسد براي تو ثواب هر صديق و شهيد كه بوده باشد يا كشته شده باشد پس آن حضرت مي رفتند و من مي رفتم با آن حضرت با آرام دل و آرام تن و تسبيح و تنزيه و تهليل خدا مي كرديم تا رسيديم به تل ها پس نظر كردند به جانب راست و چپ و به چوبي كه در دست داشتند خطي كشيدند پس فرمودند جستجو نما پس طلب كردم اثر قبري يافتم پس آب ديده بر روي مباركش جاري شد و گفت
اِنَّا للَّهِ ِ وَاِنَّا اِلَيْهِ راجِعُونَ
و گفت:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْوَصِيُّ الْبَرُّ التَّقِيُّ
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا النَّبَأُ الْعَظيمُ
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الصِّدّيقُ الرَّشيدُ
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْبَرُّ الزَّكيُّ
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَصِيَّ رَسُولِ رَبِ
الْعالَمينَ
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خِيَرَةَ اللَّهِ عَلَي الْخَلْقِ اَجْمَعينَ
اَشْهَدُ اَنَّكَ
حَبيبُ اللَّهِ
وَخاصَّةُ اللَّهِ وَخالِصَتُهُ
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِيَّ اللَّهِ وَمَوْضِعَ
سِرِّهِ
وَعَيْبَةَ عِلْمِهِ وَخازِنَ وَحْيِهِ
پس خود را به قبر چسبانيدند و گفتند :
بِأَبِي اَنْتَ وَاُمِّي يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ
بِاَبي اَنْتَ وَاُمِّي يا حُجَّةَ الْخِصامِ
بِاَبي
اَنْتَ وَاُمِّي يا بابَ الْمَقامِ
بِاَبي اَنْتَ وَاُمِّي يا نُورَ اللَّهِ التَّآمَّ
اَشْهَدُ اَنَّكَ
قَدْ بَلَّغْتَ عَنِ اللَّهِ وَعَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ
ما حُمِّلْتَ
وَرَعَيْتَ مَا اسْتُحْفِظْتَ
وَحَفِظْتَ مَا اسْتُوْدِعْتَ
وَحَلَّلْتَ حَلالَ اللَّهِ
وَحَرَّمْتَ حَرامَ اللَّهِ
وَاَقَمْتَ اَحْكامَ اللَّهِ
وَلَمْ تَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ
وَعَبَدْتَ اللَّهَ
مُخْلِصاً حَتّي اَتيكَ الْيَقينُ
صَلَّي اللَّهُ عَلَيْكَ وَعَلَي الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِكَ.
پس برخاست آن حضرت و در بالاي سر آن حضرت چند ركعت نماز كرد و فرمود كه اي صفوان هر كه زيارت كند امير المؤمنين عليه السلام را به اين زيارت و اين نماز را بكند برگردد بسوي اهلش و حال اينكه گناهانش آمرزيده شده باشد و عملش مقبول و پسنديده شده باشد و بنويسد براي او ثواب هر كه زيارت آن حضرت كرده باشد از ملائكه صفوان گفت بر سبيل تعجب كه ثواب هر كه زيارت كند آن حضرت را از ملائكه فرمود بلي در هر شبي هفتاد قبيله از ملائكه آن حضرت را زيارت مي كنند پرسيد كه هر قبيله چه مقدارند فرمود كه صد هزار ملك پس آن حضرت به قهقري يعني به پشت بيرون آمدند و در اثناي بيرون آمدن مي گفتند
يا جَدَّاهُ يا سَيِّداهُ
يا طَيِّباهُ يا طاهِراهُ
لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْكَ
وَرَزَقَنِي الْعَوْدَ اِلَيْكَ
وَالْمَقامَ في حَرَمِكَ
وَالْكَوْنَ مَعَكَ وَمَعَ الْأَبْرارِ
مِنْ وُلْدِكَ
صَلَّي اللَّهُ عَلَيْكَ وَعَلَي الْمَلآئِكَةِ الْمُحْدِقينَ بِكَ.
صفوان گفت كه به آن حضرت عرض كردم كه رخصت مي دهيد خبر دهم اصحاب خود را از اهل كوفه و نشان اين قبر را به ايشان بدهم فرمود بلي و درهمي چند دادند كه من قبر را مرمت و اصلاح كردم